FRACTURES-SEPARATION OF THE ARTICULAR PILLAR OF THE INFERIOR CERVICAL VERTEBRA

INTRODUCTION: THE FRACTURE SEPARATION OF THE ARTICULAR PILLAR HAS BEEN DESCRIBED FIRST IN 1968 BY ROY CAMILLE. DIAGNOSIS OF THIS LESION CAN BE DIFFICULT AND MISDIAGNOSIS IS DANGEROUS SINCE THE FRACTURE IS UNSTABLE, SUSCEPTIBLE TO FURTHER DISPLACEMENT AND CAN CAUSE "SECONDARY" NEUROLOGICAL SYNDROME. IN THE PRESENT STUDY WE REPORT OUR EXPERIENCE WITH 13 FRACTURES SEPARATION OF THE ARTICULAR PILLAR IN 12 PATIENTS TREATED IN THE ORTHOPAEDIC DEPARTMENT, ATHENS UNIVERSITY, DURING THE PERIOD 1970-1992. THIS FRACTURE REPRESENTS 2,58% OF ALL CERVICAL INJURIES. PURPOSE OF THIS STUDY: EVALUATION OF CLINICAL AND RADIOLOGICAL SIGNS IN ORDER TO ESTABLISH CRITERIA FOR CONSERVATIVE OR SURGICAL TREATMENT. MATERIAL AND METHODS: PATIENTS, 9 MEN AND 3 WOMEN, WERE FOLLOWED UP FOR A MEAN PERIOD OF 7,7 YEARS. THE AVERAGE AGE WAS 32,3 YEARS AND THE CAUSE WAS TRAFFIC ACCIDENT IN ALL CASES. THE LESION LEVELS CONCERNED C4 IN 4 CASES, C5 IN 4 CASES AND C6 IN 5 CASES. ONE PATIENT DIED THE 5TH DAY OF ADMISSION. SEVEN PATIENTS WERE TREATED CONSERVATIVELY AND FOUR PATIENTS HAD AN OPEN REDUCTION. RESULTS: WE ARE SATISFIED ON THE BASIS OF THE RESULTS OBTAINED OPERATIVELY, COMPARING THIS WITH THE RESULTS OF THE CONSERVATIVELY TREATED CASES, THAT OPERATIVE TREATMENT IS FULLY JUSTIFIED. THEREFORE, WE FEEL THAT OPEN REDUCTION AND INTERNAL FIXATION ARE THE MAINSTAY OF THE APPROPRIATE MANAGEMENT FOR THIS LESION AND SPECIALLY WERE EXISTS: A) ROTATION OF THE ARTICULAR PILLAR MORE THAN 30 IN THE LATERAL PROJECTION, WHICH WE BELIEVE IS AN ADDITIONAL INSTABILITY SIGN AND B) NEUROLOGICAL DEFICIT.ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΤΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΙΚΟΥ ΟΓΚΩΜΑΤΟΣ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗΦΟΡΑ ΤΟ 1968, ΑΠΟ ΤΟΥΣ JUDET ΚΑΙ ROY CAMILLE, ΤΟ 1968 ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΝΙΑ ΚΑΚΩΣΗΤΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΗΣ ΑΜΣΣ (ΠΟΣΟΣΤΟ 2,58%). Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ, ΤΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΑΣΤΑΘΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΝΔΕΙΞΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΑΚΩΣΕΩΣ ΣΕΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΚΛΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΜΕ 12 ΑΣΘΕΝΕΙΣ, 9 ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ 3 ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΜΕ Μ.Ο. ΗΛΙΚΙΑΣ 32,3 ΕΤΗ, ΜΕ 13 ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΑΡΘΡΙΚΩΝ ΟΓΚΩΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 1970-1992. ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ 4 ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΗΚΑΝ 7,0 Μ.Ο. ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΩΣ ΗΤΑΝ 7,7 ΕΤΗ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΕΝΤΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ 3 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ 2 ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ FRD. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΕΝΤΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΟΙ 3 ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ FRD ΣΕ FRE, ΕΝΩ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΤΑΓΗ ΕΞ'ΑΡΧΗΣ FRA ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΗ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΛΟΓΙΚΗ, ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ Η ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ. ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΙΚΟΥ ΟΓΚΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΓΙΑ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 30, ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΗΓΟΡΕΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΩΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΑΤΑΓΜΑΤΟΣ