Polish Army horse artillery units 1935-1939: organization, tactics and equipment of war and peace time

Wydział HistorycznyArtyleria konna była jedną z najmniej licznych formacji w ramach struktur artylerii WP. Ze względu na swoją specyfikę, łączącą kawaleryjski charakter z rzemiosłem artyleryjskim, przez cały okres dwudziestolecia pozostawała rozdarta pomiędzy ww. dwoma wojskowymi stronnictwami. Powstające od roku 1936 plany modernizacji poszczególnych rodzajów wojsk w zasadzie nie dotknęły artylerii konnej, przez co tylko z niewielkimi zmianami strukturalnymi funkcjonowała ona nadal w formie jeszcze z początku lat trzydziestych. Przykładem zapóźnień jest zbiorczy dyon artylerii konnej wysłany na Śląsk Cieszyński z zadaniem współuczestniczenia w akcji przejęcia tego spornego obszaru w październiku 1938 roku. Dla kilku baterii udział w tej quasi-wojennej operacji okazał się niezwykle ważną próbą sprawności działania wobec zmieniających się metod prowadzenia walki i trudnych warunków terenowych. Operacja Zaolziańska wykazała szereg niedostatków, z których część można było relatywnie szybko zaspokoić. Rozprawa jest próbą kompleksowego przedstawienia artylerii konnej jako oddzielnego i zapomnianego typu formacji wojskowej. Autor omówił szeroko kwestie związane ze strukturą społeczna, wyposażeniem, szkoleniem, zmianami organizacyjnymi i przestrzennymi, kwatermistrzostwem, uzbrojeniem oraz zagadnieniami ściśle taktycznymi. W końcowej części pracy znajduje się próba odpowiedzi pytania dotyczące rzeczywistego stanu przygotowania artylerii konnej do podjęcia skutecznych działań w walce z nieprzyjacielem oraz możliwości jej usprawnienia w miarę skromnych możliwości armii.Horse artillery was one the smallest elements of the entire artillery of Polish Army. Grouped in units equipped with 12-16 canons, horse artillery regiments (dak) were assigned to Cavalry Brigades each with 3-4 cavalry regiments. When the process of Polish Army modernization started in 1936, the mentioned units were left out of consideration. Although cavalry itself was well and newly equipt with anti-tank Bofors mk 36 guns, it`s artillery was still based on old but reliable 75 mm guns mk 02/26. The most annoying issue was a limited maneuverability and inefficient logistics, particularly quartermastery. In this shape, few batteries of horse artillery were sent in mid-September 1938 to Zaolzie region to take part in reclaiming operation planned by Polish Army against Czechoslovakia, which was under pressure of incoming Munich Agreement. Two months of semi-war functioning in Zaolzie`s mountain/unpland area showed horse artillery as more and more unprepared and outdated formation, which should be at least partly modernized. Although reports made for high commanders after the operation were optimistic, many officers noticed some alarming shortcomings but others neglected them. When we look today at the horse artillery units there is a strong conviction that some reforms could be made even with short amount of financial resources and time scarcities. An author tried to present all crucial issues of horse artillery functioning: organization, tactics and equipment in peace and war time to answer the question about modernization possibilities