59P Ocena skuteczności samodzielnej radioterapii u chorych na mięsaki tkanek miękkich kończyn

W centrum onkologii w Gliwicach w latach 1975–85 u chorych przeprowadzono wyłącznie leczenie promieniami z powodu nieoperacyjności guza oraz przeciwwskazań lub braku chorego na leczenie chirurgiczne.W 35 przypadkach guz umiejscowiony był na kończynie dolnej, a w 7 na kończynie górnej. Średnica guza wynosiła od 2 do 25 cm, średnio 13 cm.W badaniu histopatologicznym rozpoznano: liposarcoma – 31% przypadków, sarcoma synoviale – 14%, fibrosarcoma – 12% i rhabdomyosarcoma – 12%.U 31 chorych (74%) oznaczono stopień złośliwości histopatologicznej, z czego w G-I było 10 przypadków, G-II – 8 i G-III – 13.Wszystkich chorych napromieniono w warunkach terapii megavoltowej, stosując technikę zmniejszanych pól. Wielkość całkowitej dawki promieniowania w obszarze guza wahała się w przedziale 0d 50 do 75 Gy (średnia 62 Gy).Za kryteria skuteczności leczenia przyjęto odsetek 5-letniego miejscowego wyleczenia i 5-letniego całkowitego przeżycia, które odpowiednio wynosiło 23 i 25%.W grupie chorych, u których uzyskano miejscowe wyleczenie guza, 72% przypadków otrzymało dawkę całkowitą powyżej 60 Gy. Zgony z powodu wyleczenia i wznowy wystąpiły w 95% w 2 pierwszych latach po leczeniu. Wśród przypadków niewyleczonych, 79% stanowiły mięsaki o stopniu złośliwości G-III, a pozostałe 21% G-II.Stwierdzono również, że prawdopodobieństwo niepowodzenia leczenia (niewyleczenie lub wznowa), zwiększ się wraz za wzrostem wielkości guza. W 95% niepowodzeń leczenia promieniami, średnica guza przed leczeniem wynosiła powyżej 10 cm.Samodzielna radioterapia mięsaków tkanek miękkich jest leczeniem o ograniczonej skuteczności. Miejscowe wyniki leczenia są około 3–4 krotnie gorsze od wyników leczenia skojarzonego (chirurgia+radioterapia).Za czynniki prognostyczne dla samodzielnej radioterapii mięsaków tkanek miękkich kończyn należy uznać wielkość całkowitej dawki promieniowania, wielkość guza oraz stopień złośliwości histologicznej