119. Wpływ stosowania bisfosfonianów na wybrane funkcje granulocytów obojętnochłonnych krwi obwodowej

Założenia i cel pracyCelem pracy była ocena wpływu stosowania bisfosfonianów (clodronian)na stan czynościowy granulocytów obojętnochłonnych u chorych z rozsianym rakiem piersi z przerzutami do kości.Materiał i metodykaBadania wykonano w warunkach in vivo oraz in vitro. Badania in vivo przeprowadzono u 30 kobiet z rakiem piersi i przerzutami do kości leczonych bisfosfonianami. Do badania pobierano krew obwodową przed rozpoczęciem leceznia clodronianem oraz po sześciu tygodniach leczenia. Oznaczenia in vitro wykonano wykorzystując granulocyty obojętnochłonne (PMN)pobrane od osób zdrowych i inkubowane w środowisku z clodronianem. W obu grupach zbadano wybrane funkcje komórkowe PMN (zdolność bakteriobójcza, athezja, ekspresja receptorów Fc IgG, chemotaksja, migracja, produkcja anionów ponadtlenkowych nadtlenku wodoru i tlenku azotu) raz oznaczenia osoczowe (stężenia nadtlenku wodoru, hydroksypochodnych lipidów, ceruloplazminy, katalazy, dysmutazy ponadtlenkowej, lizozymu).WynikiWyniki przeprowadzonych badań wskazują, że pod wpływem stosowania bisfosfonianów (clodronianu) dochodzi do wyrażnego pobudzenia PMN. twierdzono nasilenie większości funkcji komórkowych w PMN oraz wzmożenie metabolozmu tlenowego granulocytów objętnochłonnych. Efekt ten uzyskano zarówno w badania in vivo jak i in vitro.Wnioski1. Stosowanie bisfosfonianów (clodronianu) u chorych z przerzutami do kości w przebiegu raka piersi stymuluje funkcje komórkowe granulocytów obojęnochłonnych krwi obowdowej. 2. Inkubacja granulocytów obojętnochłonnych w środowisku bisfosfonianów (clodronianu) w warunkach in vitro prowadzi do stymulacji PMN. 3. Pobudzenie granulocytów obojętnochłonnych pod wpływem bisfosfonianów (clodronianu)może przyczyniać się do nasilenia odporności przeciwnowotworowej w przebiegu raka piersi