177. Wstępna ocena skuteczności i toksyczności leczenia Capecytabiną w zaawansowanym raku jelita grubego

Założenia i cel pracyocena skuteczności i toksyczności leczenia Capecytabiną chorych z zaawansowanym rakiem jelita grubego.Materiał i metodykaw okresie od 2001 do 2003 w Centrum Onkologii-Instytut Gliwice leczono Capecytabiną 8 chorych z powodu rozsianego raka jelita grubego – 5 mężczyzn(62,5%) i 3 kobiety(37,5%) w wieku od 42 do 68 lat(średnia 55,5 lat). U 4 chorych (50%) stwierdzono rozsiew choroby do wątroby, u 2 (25%) do wątroby i płuc, u 1 (12,5%)rozsiew do wątroby i wznowę, a u 1 (12,5%) wzrost CEA. U 1 chorego (12,5%) było to leczenie III rzutu, u 3 chorych (37,5%) I rzutu, u 4 (50%) II rzutu. Chorzy otrzymali od 1 do 12 kursów leczenia (śr. 6,2) – Capecytabina w dawce 2,5 g/m2 w dwóch dawkach podzielonych na dobę, w monoterapii. Łącznie podano 49 kursów chemioterapii, czas trwania leczenia wynosił od 1 do 10 miesięcy (śr. 6,4).WynikiU 1 chorego uzyskano całkowitą remisję (12,5%), u 2 częściową remisję (25%), u 2 stabilizację choroby (25%), a u 3 chorych progresją schorzenia (37,5%) w trakcie leczenia. Współczynnik odpowiedzi całkowitych wyniósł 37,5%. Progresję choroby stwierdzono u jednego chorego leczonego w trzecim rzucie po podaniu 1 cyklu, u drugiego chorego po podaniu 2 cykli w drugim rzucie i u trzeciego chorego po trzech cyklach Capecytabiny w pierwszym rzucie. Toksyczność leczenia była niewielka i w pełni akceptowalna. Nie obserwowano żądnej toksyczności 3-4 wg WHO. Najczęściej występowały: nudności i wymioty WHO-1. – u 5 chorych (62,5%), granulopenia WHO-1 u 1 chorego (12,5%). trombopenia WHO-2 u 1 chorego (12,5%),a u jednego chorego (12,5%) obserwowano przejściowy wzrost transaminaz, kreatyniny i bilirubiny. Zaparcia w stopniu WHO-1 obserwowano u jednego chorego.WnioskiCapecytabina ze względu na doustną drogę podawania stanowi wygodny i preferowany przez chorych sposób leczenia. Pozwala na uzyskanie stabilizacji choroby, a u znaczącej części chorych częściowej remisji, przy nieznacznej, w pełni akceptowalnej toksyczności głównie pod postacią nudności i wymiotów, niewielkiej toksyczności hematologicznej czy przejściowego wzrostu transaminaz