تأثیر فعالیت بدنی بر مهارت‌های خودکنترلی و پرخاشگری زنان معتاد

اعتیاد‌، ابتلای اسارت‌آمیز فرد به ماده یا دارویی مخدر است که او را از نظر جسمی و روانی به‌خود وابسته ساخته‌، کلیۀ رفتارهای فردی و اجتماعی وی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و به‌عنوان مهم‌ترین آسیب اجتماعی، جامعۀ انسانی را مورد هجوم خود قرار می‌دهد؛ لذا‌، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر فعالیت بدنی بر خودکنترلی و پرخاشگری زنان معتاد بود. بدین‌منظور، 30 زن معتاد به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و براساس سن در دو گروه فعالیت بدنی و کنترل قرار گرفتند. برنامۀ ورزش هوازی به‌مدت 24 جلسه و هر هفته سۀ جلسۀ 60 دقیقه‌ای انجام شد. پیش از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه، پرسش‌نامۀ پرخاشگری و خودکنترلی تکمیل گردید. نتایج تحلیل واریانس تک‌‌متغیره و چند‌متغیره و نیز تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان می‌دهد که در گروه فعالیت بدنی، خودکنترلی و پرخاشگری بهبود یافته است. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، فعالیت بدنی می‌تواند مهارت‌های روانی زنان معتاد را بهبود بخشد و به‌عنوان یک درمان غیردارویی در دورۀ ترک یاری‌رسان باشد