بررسی محتوایی واژه‌های «تفکر» و «شعور» در فواصل آیات قرآن کریم

هدف بعضی از آیات در بیان نشانه‌ها، «تفکر» درجهت کشف مقاصد نهایی خلقت است. «شعور» نیز از مباحث مهم قرآنی بوده که آیاتی را در قرآن کریم به‌خود اختصاص داده است. خداوند متعال بارها در قرآن انسان را به «تفکر»، «تذکر» و «تعقل» دعوت کرده است. افزون‌براین، حتی در آیاتی «عدم‌تفکرواندیشیدن» را توبیخ و ملامت کرده است؛ لذا در این پژوهش به بررسی محتوایی آیاتی پرداخته‌ایم که در فواصل آیات از ریشه‌ی «فکر» و «شعر» استفاده شده است. این پژوهش به دو فصل تقسیم می‌شود که فصل اول آن راجع‌به «تفکر» و فصل دوم آن درباره‌ی «شعور» است. هرفصل شامل دو بخش است که در آن‌ها ابتدا واژه‌ها را ازلحاظ لغوی و سپس ازدیدگاه تفسیری بررسی کرده‌ایم. دردیدگاه تفسیری به تحلیل انفرادی آیه‌ها به‌طور جداگانه و نیز به تحلیل محتوایی آیه‌هایی که انسان را به «تفکر» سوق داده‌اند و همچنین آیه‌هایی که از «عدم‌شعور و درک صحیح» صحبت کرده‌اند، پرداخته‌ایم