An improperly selected court as grounds for reversing a judgment

The article concerns the question of improper composition of the court in Polish criminal proceedings as grounds for quashing the judgment and returning the case to the first instance court for reconsideration. It comprises the analysis of the delegation of a judge to exercise his/her duties in another court. In particular, the analyses focus on the regulatory framework for proper delegation of a judge to another court and the validity of such delegation. Special attention is paid to the validation of delegation documents improperly issued for the judge in the course of pending criminal proceedings. Separate considerations concern the notion of the so-called “additional judge” and “additional juror” as well as a judge appointed to the panel as a “replacement judge”.jac_kos@o2.plJacek Kosonoga – profesor nadzwyczajny w Katedrze Prawa Karnego Uczelni Łazarskiego w Warszawie.Jacek Kosonoga – Associate Professor in the Department of Criminal Procedure at the Lazarski University.Uczelnia Łazarskiego w WarszawieCieślak M., Nieważność orzeczeń w procesie karnym PRL, Warszawa 1965.Cieślak M., Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne, Warszawa 1984.Czarnecki P., Pojęcie i funkcje delegacji sędziego w aspekcie ustrojowym i karnoprocesowym, Iustitia 2011, nr 2.Daszkiewicz W., Paluszyńska–Daszkiewicz K., Proces karny i materialne prawo karne w Polsce w latach 1918-1939, Toruń 1965.Doda Z., Gaberle A., Kontrola odwoławcza w procesie karnym. Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Komentarz, t. II, Warszawa 1997.Ereciński T., Gudowski J., Iwulski J., Prawo o ustroju sądów powszechnych. Ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa. Komentarz, Warszawa 2009.Góralski Z., Encyklopedia urzędów i godności w danej Polsce, Warszawa 2000.Górski A. (red.), Prawo o ustroju sądów powszechnych. Komentarz, Warszawa 2013.Grzegorczyk T., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. I, Warszawa 2014.Grzeszczyk W., Bezwzględne przyczyny odwoławcze w orzecznictwie SN, Prok. i Pr. 1995, nr 4.Gudowski J., Urząd sędziego w prawie o ustroju sądów powszechnych, PS 1994, nr 11-12.Hofmański P., Sadzik E., Zgryzek K., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. II, Warszawa 2011.Iwaniec M., Zasady wyznaczania składu orzekającego w sprawach karnych, Prok. i Pr. 2005, nr 12.Jasiński W., Skutki procesowe naruszenia przepisów o wyznaczaniu składu orzekającego w sprawach karnych, (w:) P. Hofmański (red.), Węzłowe problemy procesu karnego, Warszawa 2010.Jasiński W., Standard niezależnego i ustanowionego ustawą sądu w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, (w:) J. Jaskiernia (red.), Rada Europy a przemiany demokratyczne w państwach Europy Środkowej i Wschodniej w latach 1989-2009, Toruń 2010.Kaczmarska D., Bezwzględne przyczyny odwoławcze a dopuszczalność konwalidacji Orzeczenia, (w:) W. Cieślak, S. Steinborn, Profesor Marian Cieślak – osoba, dzieło, kontynuacje, Warszawa 2013.Kempisty H., Ustrój sądów. Komentarz, Warszawa 1966.Kmiecik R., Konwalidacja i konwersja wadliwych dowodów w procesie karnym, PiP 1989, nr 5.Kozielewicz W., Instytucja delegowania sędziego do pełnienia obowiązków sędziego w innym sądzie – aspekty ustrojowe i procesowe, (w:) J. Skorupka (red.), Rzetelny proces karny. Księga jubileuszowa Profesor Zofii Świdy, Warszawa 2009.Kubiak A., Konstytucyjna zasada prawa do sądu w świetle orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, Łódź 2006.Kudrelek J., Rola konwalidacji a ciągłość postępowania karnego, PS 2006, nr 10.Kwiatkowski Z. (red.), System Prawa Karnego Procesowego, t. V, Warszawa 2015.Mazurczak E., Wybrane elementy statusu sędziego, PS 2006, nr 9.Piasecki K., Organizacja wymiaru sprawiedliwości w Polsce, Warszawa 2005.Prusak F., Czynnik społeczny w procesie karnym, Warszawa 1975.Resich Z., Nauka o organach ochrony prawnej, Warszawa 1973.Rybicki M., Słowo wstępne, (w:) Ławnicy ludowi w sądach powszechnych, Warszawa 1964.Skorupka J. (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2016.Skorupka J. (red.), Rzetelny proces karny. Księga jubileuszowa Profesor Zofii Świdy, Warszawa 2009.Steinbron S., Konwalidacja wadliwej rozprawy oraz częściowe uchylenie wyroku w świetle bezwzględnych przyczyn odwoławczych z art. 439 § 1 k. p. k. na marginesie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2001 r., III KKN 81/01, Pal. 2003, nr 5-6.Śliwiński S., Ławnik, (w:) Makowski (red.), Encyklopedia podręczna prawa karnego, t. II.Świecki D. (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. I, Warszawa 2015.Świecki D. (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. II, Warszawa 2015.Waltoś S., Konwalidacja w procesie karnym, NP 1960, nr 4.Waltoś S., Ławnik – czy piąte koło u wozu, (w:) T. Grzegorczyk (red.), Funkcje procesu karnego. Księga jubileuszowa Profesora Janusza Tylmana, Warszawa 2011.Waszczyński J., Ustrój organów ochrony prawnej, Łódź 1974.Wiliński P., Proces karny w świetle konstytucji, Warszawa 2011.Włodyka S., Organizacja sądownictwa, Kraków 1959.Woźniewski K., Konwalidacja czynności procesowych w orzecznictwie Sądu Najwyższego w latach 1970-2004, Gd. Stud. Praw. 2005, t. XIV.231638