´Ik denk niet in culturen...ik denk eigenlijk meer in mijn geloof´: waarom jongeren van Marokkaanse afkomst in Nederland de moslimidentiteit zo sterk benadrukken

In de adolescentiefase zouden jongeren in de gelegenheid moeten worden gesteld om te experimenteren met verschillende alternatieven, voordat zij hun bindingen (‘commitments’) ten aanzien van verschillende deelidentiteiten formuleren (Marcia, 1996). Vaak is er een spanning zichtbaar: jongeren moeten bindingen aangaan die niet alleen overeenstemmen met eigen wensen, maar die tevens een antwoord zijn op eisen die hun vanuit de samenleving worden gesteld (Bosma, 1991). Voor Marokkaanse jongeren zou het aangaan van bindingen wel eens lastiger kunnen zijn dan voor autochtone leeftijdgenoten: zij krijgen te maken met verschillende verwachtingspatronen in relatie tot hun identiteitsontwikkeling. Enerzijds kan het voor deze jongeren lastig zijn om te experimenteren met verschillende mogelijkheden, omdat in de Marokkaanse opvoeding respect en gehoorzaamheid centraal staan en omdat het idee dat de adolescentie een fase is waarin gee¨xperimenteerd mag worden door Marokkaanse ouders (nog) niet wordt gedeeld. Anderzijds blijkt uit verschillende onderzoeken dat zowel Marokkaanse jongens als meisjes wel degelijk mogelijkheden zien om verschillende alternatieven uit te proberen en uiteindelijk een eigen weg te gaan. In dit artikel worden de processen van het exploreren van mogelijkheden en het aangaan van bindingen van Marokkaanse jongeren bestudeerd in verschillende identiteitsdomeinen, waarbij de focus ligt op de deelidentiteit als moslim. Het artikel is gebaseerd op de uitkomsten van semigestructureerde interviews en een vragenlijst afgenomen bij tachtig scholieren van Marokkaanse afkomst in middelgrote steden in Nederland