Archeologische begeleiding aan de St. Petersburgweg te Groningen (GR)

Aanleiding tot de hier beschreven archeologische begeleiding is de bouw van de Sontbrug over het Winschoterdiep te Groningen. Deze brug verbindt de stad Groningen via de St. Petersburgweg met Meerstad. De bestaande St. Petersburgweg wordt hiertoe verlegd. In samenhang met deze werkzaamheden wordt ook een nieuwe toegangsweg naar de Woonschepenhaven aangelegd. In het plangebied ligt een bekende, deels opgegraven archeologische vindplaats daterend uit de ijzertijd. Omdat de bouwwerkzaamheden met bodemverstorende ingrepen gepaard gaan, is archeologische begeleiding van de werkzaamheden noodzakelijk. In het najaar van 1997 en voorjaar van 1998 werd ten zuiden van het plangebied een deel van een nederzettingsterrein opgegraven. Deze nederzetting kende bewoning in de midden-ijzertijd en het begin van de jaartelling (Kortekaas 1999). Voorafgaand aan de huidige werkzaamheden is in het plangebied door RAAP Archeologisch Adviesbureau BV boor- en proefsleuvenonderzoek uitgevoerd ten noorden van het opgegraven terrein (Veenstra 2011 en Huis in ’t Veld 2013). Op basis van deze eerdere onderzoeken is archeologisch vervolgonderzoek aanbevolen. Om praktische, verkeerstechnische redenen is hierbij gekozen voor archeologische begeleiding (protocol opgraven). Gemeente Groningen heeft MUG Ingenieursbureau, afdeling Archeologie, opdracht gegeven tot het uitvoeren van deze begeleiding. Bij de archeologische begeleiding is een beperkte hoeveelheid sporen aangetroffen. Deze sporen bestaan uit recente en middeleeuwse kavelsloten en greppels, kuilen uit de middeleeuwen of nieuwe tijd, enkele niet nader te dateren paalkuilen en een slootje met vondstmateriaal uit de late ijzertijd tot vroeg-Romeinse tijd. De bodem was in een groot deel van het onderzoeksgebied afgetopt en vergraven. Tijdens de werkzaamheden is een geringe hoeveelheid vondstmateriaal verzameld. Dit materiaal bestaat uit handgevormd aardewerk (dertien fragmenten), een zeer gefragmenteerd stuk dierlijk bot en een kies, en een enkel stuk bewerkt natuursteen. Het aardewerk is afkomstig uit het slootje en uit een middeleeuwse kuil, waar het als opspit in terecht is gekomen. Het determineerbare vondstmateriaal dateert uit de periode vroege tot midden-ijzertijd en de periode late ijzertijd tot vroeg-Romeinse tijd. Bij het onderzoek aan de St.Petersburgweg zijn archeologische resten van een nederzettingsterrein aangetroffen en gedocumenteerd. Het onderzoeksgebied was echter grotendeels recent verstoord, waardoor ongetwijfeld archeologische informatie in een eerder stadium ongedocumenteerd verloren is gegaan. Ter hoogte van de kern van de reeds bekende ijzertijdvindplaats bleek over tientallen meters de bodem zwaar verstoord te zijn. De enige waarneming van belang hier betreft een klein deel ongeroerde bodem tussen de verstoringen. De ongeroerde bodem bestond uit zeer zandige grond, een aanwijzing dat er hier sprake is van een oeverwal, waarop de kern van de nederzetting gelegen kan hebben. De overige delen van het nederzettingsterrein zijn ófwel opgegraven in de jaren 1997/1998 en 2013, ófwel al eerder verloren gegaan bij de aanleg van industrieterrein Eemspoort en de Driebondsweg en bij de middeleeuwse ontginning en gebruik van het gebied (het graven van sloten, greppels en delsleuven). De hoofdconclusie die uit de archeologische begeleiding getrokken kan worden is dat de nederzetting zich in de periode vroege tot midden-ijzertijd waarschijnlijk, en in de periode late ijzertijd tot vroeg-Romeinse tijd zeker tot in het huidige onderzoeksgebied uitstrekte