Aistriúcháin ó Chorcaigh i lámhscríbhinní déanacha na Gaeilge

Áirítear an t-aistriúchán, mar genre, a bheith ina chuid thábhachtach de chorpus litríochta na Gaeilge fén deichiú aois. Bailíodh, oiriúnaíodh agus cuireadh le chéile abhar agus téamaí nua ó fhoinsí clasaiceacha sa tréimhse go dtí san agus do tháinig bláthú mór ar an obair seo anall go dtí an dara aois déag. Freagraíonn an fuadar chun aistriúcháin a chur ar fáil don fhorás a tháinig ar an dteangain féin nuair a tháinig an Mheán-Ghaeilge (900-1200 AD) chun cinn; agus léiríonn sé, leis, literati na linne sin a bheith ag luí amach ar a dteangain dhúchais a úsáid mar mheán scríte. Deineadh mórchuid cuimsitheoireachta agus mórán múnlála ar abhar ón Laidean i gcás saothrú ar bheathaí na naomh, ar phrós agus ar fhilíocht eaglasta trí chéile, mar shampla, I gcás na scéalaíochta agus na filíochta, i gcás théacsaí dlí agus i gcás na staireaghrafaíochta Áirítear, ina theannta san, an tréimhse ón gceathrú aois déag go dtí an séú aois déag mar thréimhse ina raibh tionchar Mhór-Roinn na hEorpa go láidir le rianadh in aistriúcháin go Gaeilge ar abhar leighis agus ar abhar fealsúnachta, ar an naomhsheanchas agus ar théacsaí cráifeacha, ar abhar eolaíochta agus ar an scéalaíocht. Ní hamháin gur lean tionchar na litríochta clasaicí ar shaothair na NuaGhaeilgeMoiche ach do bhí chomh maith, aistriúcháin agus cuimsitheoireacht á ndéanamh ar abhar ó litríocht na Fraincise agus ó litríocht an Mheán-Bhéarla