Kierkegaard's Fideism

Kierkegaard'ın epistemolojisi, imana dayalı bir epistemolojidir ve her şey varoluşla ilgilidir. İman konusu da varoluşun bir parçasıdır. Radikal bir fideist olarak Kierkegaard, iman önermelerine yönelik her türlü izah tarzını baştan reddetmektedir. Bu reddedişin kökeninde, onun dine bakış açısının, önemli etkileri vardır. Kierkegaard'ın dini epistemolojisinde iman ve akıl bir arada bulunmamaktadır. Ona göre akıl, dini hakikatleri kavramada yetersiz kalmaktadır. Zira enkarnasyon, ilk günah, Tanrı'nın varlığı birer doğmadır. Tanrı bilgisi dışındaki bütün bilgilerimiz, kesinlikten uzaktır. Bu yüzden o, epistemolojisini irrasyonalist bir zemin üzerine inşa etmiştir. Kierkegaard'ın sisteminde genel hatlarıyla öznellik, bireysellik, irrasyonalite, umutsuzluk, imancılık ve varoluş kavramları ön plana çıkmaktadır. Kierkegaard's epistemology, is relies on faith and everything is interested in existence. The problem of faith is the piece of the existence. Kierkegaard, as a radical fideist, refuses the styles of explanation of the religious propositions from the beginning. In his religious epistemology, belief and wisdom do not exist together. To him, wisdom is insufficient to comprehend the religious truths. So, encarnation, first sin, the existence of God are dogmas. All our knowledge is uncertainity but not the God's knowledge. For this reason, he builds his own epistemology on an irrasionalist ground. In Kierkegaard's system, the concepts of subjectivity, individualizm, irrationalism, hopelessness, fideism and existence come out