Contractiemechanisme en elektrolythuishouding van het geïsoleerde, overlevende rattehart, mede in verband met de werking van insuline

Het waarnemen van een effect van insuline op de contracties van het geïsoleerde, overlevende rattenhart was aanleiding om de fysische verrichtingen in samenhang van het gehalte aan water en elektrolyten van dit orgaan tot onderwerp van studie te maken. Daarbij werd een zo goed mogelijk aan de samenstelling van de extracellulaire vloeistof van de rat aangepaste doorstromingsvloeistof gebruikt, waardoor de overlevingsduur van het hart toenam. Tijdens de eerste 5 minuten van de doorstroming volgens Langendorff wordt de extracellulaire ruimte van het hart aanzienlijk groter. Er werd verband gevonden tussen de overlevingsduur, het “inductocardiogram”, het elektrocardiogram en de intracellulaire elektrolytveranderingen; deze laatste waren het grootst bij de harten die hun werkzaamheid staakten. Een waargenomen invloed van insuline op het contractiemechanisme bleek mede afhankelijk te zijn van de samenstelling van de doorstromingsvloeistof