In classical Turkish poetry be rival to self of lover in the same time

Klasik Türk şiirinde âşığın kendisine rakip olması hususunun ele alındığı bu makalede, “Âşık, kendisinin rakibi olabilir mi?”, “Âşık, hangi yönlerden kendisinin rakibi olmuştur?” gibi sorulara cevap aranmaya çalışılmıştır. Asıl rakibin, âşığın kendisi olduğu yönündeki düşüncenin temellendirilmesi gayesiyle yapılan bu çalışmada, bilhassa klasik Türk şiirine ait belli başlı şairlerin divanları taranarak, konuyla ilgili tespit edilen şiir örneklerinin de desteği ile söz konusu kanaate varılmıştır. Gerek âşığın kendinden kaynaklanan gerekse çevrenin etkisiyle âşıkta meydana gelen birtakım hasletlerin, sevgiliye vuslatta hep birer engel oldukları, bu engellerin, rakip işlevi gördükleri anlaşılmıştır. Konuyla ilişkili kaynaklardan istifadeyle ve divanların taranmasıyla oluşturulan bu makalede, rakip tipini çağrıştıran “kendi, ben, benlik, enaniyet, nefs, hicap, perde, engel” gibi kelimeler üzerinde yoğun olarak durulmuş, seçilen beyit veya bentlerin birebir karşılığını vermek yerine, şerh yönteminden istifade edilerek açıklamaları yapılmıştır. Rakibe dair yaklaşımında klasik Türk şiirinin farklı bir yönü üzerinde durulmak suretiyle bu şiirin daha iyi bir şekilde anlaşılacağı beklendiği gibi, âşık bağlamında insanın kendini ve nefsini daha yakından tanıma imkânı hâsıl olmuştur.In this article which discussed the matter that the lover sees himself as a rival in the classical Turkish poetry, answers were sought for some questions such as “Can the lover be his own rival?” and “In what aspects is the lover the rival of himself?” In this study carried out in order to ground the opinion that the real rival is the lover himself, especially the divans belonging to leading poets in classical Turkish poetry were reviewed, and the aforementioned conclusion was reached with the support of the determined poem samples. It was understood that a number of characters which both arise from the lover himself and occur in the lover with the effect of the environment were obstacles to meeting with the lover and these obstacles were seen as rivals. In this article formed by reviewing the related sources and the collected poems, the words which recall the competitive type, such as “self, I, egotism, egocentricity, nafs, veil, curtain, obstacle”, were focused and the selected couplets and clauses were explained by using paraphrase method instead of giving their word-byword equivalence. It was hoped that the poem would be understood better by emphasizing on another aspect of the classical Turkish poetry in the “rival” approach, and humans get an opportunity to closely recognize themselves and their desires in the context of the lover