Likovi, gradovi i njihov međusoban odnos u prozama hrvatske književnice i prevoditeljice Irene Vrkljan, preciznije, u njezinoj autobiografskoj tetralogiji, teme su ovoga istraživanja. Iako su dominantne odrednice Vrkljaničine proze žensko pismo i autobiografija, likovi i gradovi također predstavljaju značajnu dimenziju njezine proze. „Beogradski“ i „zagrebački“ likovi, vezani uz Beograd i Zagreb, vezani su i uz autoričino prekinuto djetinjstvo i mladost. Berlin, koji pak sa sobom donosi nove, „berlinske“ likove, grad je stvaranja novoga identiteta pomoću pisanja. Autoričin odnos prema likovima očituje se iz subjektivne perspektive; spoznajući drugoga ona spoznaje samu sebe. Može se uočiti da su likovi i gradovi neodvojivi jedni od drugih te...