Atrial fibrillation and stroke

Fibrilacija atrija (FA) je danas najčešća srčana aritmija u općoj populaciji. Može se javiti u svakoj životnoj dobi, no njena pojavnost ipak raste u starijoj populaciji. FA značajno utječe na smrtnost i kvalitetu života. Liječenje FA može se podijeliti na kontrolu ritma i frekvencije te na prevenciju tromboembolije i smanjenje rizika za moždani udar (MU). MU podrazumijeva naglo nastale žarišne ispade neuroloških funkcija koji su posljedica poremećaja protoka kroz krvne žile mozga (uglavnom ishemije), a traju li takvi ispadi kraće od jednog sata, nazivamo ih tranzitornim ishemijskim napadajima (TIA). Smatra se da FA oko pet puta povećava rizik za MU, a kada nastupi takav MU ima veću vjeorajtnost trajnog i težeg hendikepa u odnosu na MU drugih etiologija. U procjeni rizika za razvoj MU kod pacijenata sa FA koriste se pristupi temeljeni na procjeni intenziteta rizičnih čimbenika putem CHADS2 i CHA2DS2-VASc izračuna, a s obzirom na dobiveni rezultat propisuje se specifična antitrombotska terapija. Primjenjuje se antikoagulantna terapija (varfarin), antiagregacijska (acetilsalicilna kiselina - ASK) i u novije vrijeme, novi oralni antikoagulansi (NOAK), koji uz dokazanu, usporedivu ili superiornu kliničku učinkovitost imaju manje interakcija i nuspojava od dosadašnje terapije.Atrial fibrillation (AF) is the most frequent arrhythmia in the general population today. It occurs at any age, but its incidence is growing in the older population. AF significantly affects mortality and quality of life. AF treatment includes rhythm and rate control as well as the prevention of thromboembolic events and stroke risk. Stroke implies the sudden loss of focal neurological functions due to a disturbance of cerebral blood flow that are mainly a consequence of ischemia, and if the outbreaks are shorter than one hour, we call them transient ischemic attacks (TIAs). It is considered that the AF increases the risk for stroke approximately five times, and when such a stroke occurs, it has more serious consequences and heavier handicaps compared to the other stroke etiologies. For the assesment of stroke risk in patients with AF we use scoring of the risk factor burden with CHADS2 and CHA2DS2-VASc calculations. Specific antithrombotic therapy is prescribed according to the result obtained. For the patients at risk antiplatelet (aspirin) or anticoagulant therapy with warfarin or, recently, new oral anti-coagulants (NOACs), which have equal or superior clinical efficacy and less side effects, should be initiated