ADC Rapport 4814

ADC ArcheoProjecten heeft in november/december 2018 een inventariserend veldonderzoek uitgevoerd op de locatie Rijksstraatweg te Rijsoord. De aanleiding van het onderzoek is de voorgenomen bouw van een aantal woningen op het terrein. In augustus 2018 is in het plangebied reeds een verkennend booronderzoek uitgevoerd. Tijdens dit onderzoek werd vastgesteld dat de bodemopbouw in het plangebied grotendeels overeenkomt met het verwachtingsmodel uit het bureauonderzoek. De diepere ondergrond bestaat grotendeels uit bosveen, waarvan de top in veel gevallen veraard is. De top van het bodemprofiel bestaat uit kleiige afzettingen. Aanwijzingen voor archeologische vindplaatsen zijn tijdens het onderzoek niet aangetroffen. Wel kom worden vastgesteld dat zowel de top van het veen als het niveau onmiddellijk onder de bouwvoor dusdanig geconserveerd zijn dat eventuele archeologische vindplaatsen in het plangebied goed geconserveerd zullen zijn. Naar aanleiding van deze conclusies is door Archeologie Rotterdam in overleg met de gemeente Ridderkerk / BAR-organisatie een Programma van Eisen (PvE) opgesteld ten behoeve van een karterend booronderzoek dat zich dient te concentreren op een opvallend dikke kleilaag op het veen in het uiterste noordwesten van het plangebied, waar zich de contouren bevinden van een opvallend (cultuur) landschappelijk element, dat nog zichtbaar is op 19e-eeuwse kaarten (onder meer de kadastrale minuut van 1811-1832, Beeldbank RCE).1 Het gaat om een merkwaardig langgerekt perceel dat tevens de scheiding vormt tussen twee verschillende verkavelingssystemen. Het perceel ligt zowel in noordelijke als in zuidelijke richting in het verlengde van een waterloop (wetering?) die mogelijk een natuurlijke oorsprong heeft. Of er sprake is van een antropogeen element (wetering en/of dijk of kade), een natuurlijk element (‘crevasse-afzettingen’, een natuurlijke geul), of beide (een wetering op de plek van een oude geul), kan door middel van een west-oost raai over het element worden onderzocht. Op basis van het uitgevoerde karterende booronderzoek is gebleken dat de aangetroffen (indirecte) archeologische indicatoren inderdaad verband houden met perceelsgrenzen, maar van een dijk, kade of waterloop zijn in de boringen geen aanwijzingen gebleken. Wel betreft het indirecte archeologische indicatoren die in combinatie met topografisch kaartmateriaal wijzen op de aanwezigheid van een perceelsscheiding, verschillen in grondgebruik en mogelijk een al dan niet gedeeltelijk verhard veepad uit de periode vanaf de inpoldering in de eerste helft van de 14e eeuw tot uiterlijk 1957. Gezien de relatief ondiepe ligging van het betreffende archeologisch relevante niveau zal dit ter plaatse van de bouwwerkzaamheden worden aangetast. Aangezien het archeologisch relevante niveau naar verwachting de voormalige perceelsgrens volgt, zal dit echter op meer plekken in het plangebied aanwezig zijn en buiten de geplande bebouwing gespaard blijven. Gelet op het bovenstaande, alsmede het feit dat nader onderzoek naar dit archeologische niveau naar verwachting slechts in beperkte mate zal leiden tot kenniswinst, adviseert ADC ArcheoProjecten om het plangebied vrij te geven voor de voorgenomen ontwikkeling. Het is echter nooit volledig uit te sluiten dat binnen het onderzochte gebied toch nog archeologische resten voorkomen. Het verdient daarom aanbeveling om de uitvoerder van het grondwerk te wijzen op de plicht archeologische vondsten te melden bij de bevoegde overheid, zoals aangegeven in artikel 5.10 en 5.11 van de Erfgoedwet. Wij wijzen erop dat de bevoegde overheid op basis van dit rapport een selectiebesluit neemt. De mogelijkheid bestaat dat dit selectiebesluit afwijkt van het door ons opgestelde advies