OB A 43 RR07

geslacht: Vrouw land van herkomst: Eritrea klasse in land van herkomst: Midden (woonde met haar moeder –live in domestic worker- bij Italiaans gezin in groot huis) leeftijd aankomst NL: 17 stad: Amsterdam vluchtreden: Oorlog Eritrea-Ethiopië; wat gevaar en trauma veroorzaakte (bombardementen en executies etc. gezien toen ze 11 jr oud was) en beperkte toekomstmogelijkheden (‘of ik werd verzetsstrijder of ik zou vluchten’). Haar vader, waar ze niet veel contact mee had, vroeg haar op zijn sterfbed om gelijk na zijn begrafenis te vluchten en dat deed ze, via Sudan en Italië. relaties met eigen gemeenschap: Ze ging niet per se op zoek naar andere Eritreeërs. opleiding: Rechten beroep land van herkomst: n.v.t. (scholier) werk in NL: Rechter kinderen: 3 bijdrage aan de stad “Ik houd het gesprek gaande en ben een betrokken bewoner van de stad. Omdat ik landelijk bezig ben, heb ik helaas niet de tijd om me in te zetten voor sociale cohesieprojecten in de stad. Ook ben ik altijd een betrokken moeder geweest, ik was klassenmoeder, basketbal-meerijmoeder etc.” opvallend/bijzonder: Door haar moeder een heel sterk werkethos (ook op het gebied van vrijwilligerswerk), “een soort no-nonsens manier van leven waarin ik grootgebracht ben”. Ze heeft haar hardwerkende moeder ook moeten missen; emotioneel waren ze oerachtig sterk verbonden, maar hun dagelijkse realiteiten noemt ze twee gescheiden werelden. Ze is zelf meer aanwezig, betrokken en pratend als moeder. Ze is met Italiaanse mentaliteit en cultuur opgevoed en werd boos in Italië dat niemand zich bewust was van koloniale aanwezigheid in Eritrea. “Politiek zwart was door mijn eigen geschiedenis een belangrijk onderdeel van mijn identiteit. Ik was bewust van de koloniale situatie, van racisme. Met Nederland heb ik geen koloniaal verleden maar dat voel ik wel en vind ik ook een belangrijk onderdeel van mijn Nederlandse identiteit. Ik bevind me ook in het ex-overzee Nederland, waarin ik bewust solidariteit en verbinding opzoek.” Verder “gender heeft me altijd getrokken ook, als vrouw”; bewust meegekregen via haar moeder, aansluiting bij Zwarte Vrouwen beweging, FON vrouwenraad, Buitenlandse vrouwenhuis, Vrouwenstudies etc. Over het geloof: “voor mij is een kerk altijd een soort plek geweest van ergens een anker van herkenning. ..Waar een deur voor je open ging en mensen een gemeenschappelijke taal met je hebben. Zo ervoer ik het in het verleden en zo ervaar ik het nu. […] waarin ik in alle turbulentie mijn rust en kracht vind. [..] een soort metafysische notie wat ons bindt als mensen. Ik ben voor alles in, het is toch allemaal hetzelfde.”. Toen ze in Sudan aankwam was het eerste wat ze deed een kerk zoeken en haar keuze voor Nederland heeft te maken met dat ze het kende als een Protestants land. Ze is echt gelukkig (geworden) in Nederland. De rode draad in haar activiteiten/ werkzaamheden (8 functies tegelijkertijd!): “voor mij is diversiteit en inclusie een heel belangrijk aspect, vanuit mensenrechtenperspectief. Het vluchtelingenvraagstuk boeit me altijd en zie ik ook als een inherent onderdeel van de menselijkheid en waar ik me actief en minder actief wel voor inzet.