Getuigen Verhalen, Reis van de Razzia, interview met Piet van Vliet

Op de avond van 9 november 1944 werd er een cordon rond Rotterdam en Schiedam gelegd door het Duitse leger. Alle belangrijke bruggen en strategische punten waren afgezet, trams reden niet meer en het telefoonverkeer was geblokkeerd. Op de twee daarop volgende dagen werden ruim 52.000 Rotterdammers en Schiedammers tussen de zeventien en veertig jaar oud opgepakt en afgevoerd richting Duitsland om daar dwangarbeid te verrichten in veelal beroerde omstandigheden. De Razzia van Rotterdam is een van de grootste klopjachten die het Duits Nationaalsocialistische regime heeft gehouden. Het verzetsblad Vrij Nederland reageerde dan ook geschokt, het schreef op 14 december 1944: ‘Vijftigduizend Nederlandse mannen laten zich als schapen wegvoeren en evenzoveel vrouwen zien toe hoe hun mannen en zoons weerloos naar Hitlers slachtbank worden geleid’. Het project Reis van de Razzia is gebaseerd op gefilmde getuigenissen van mannen die de razzia en de daaropvolgende reis hebben meegemaakt, om een hiaat in de geschiedschrijving te vullen en om inzicht te geven in de gebeurtenissen aan de hand van het thema "Handelingsruimte van een individu in een samenleving onder druk". Piet van Vliet Piet was geen held, vindt hij van zichzelf, en ging mee met de razzia. Na de oorlog werd hij als slap bestempeld. De mannen die niet waren meegegaan hadden zogenaamd allemaal in het verzet gezeten zegt Piet. Per boot werd hij naar Wezep gebracht. Politieagenten, brandweer en NSB'ers mochten terug naar Rotterdam. De trein naar Duitsland kreeg een aanrijding. Piet wordt daar geëmotioneerd over. In Bremerhaven moest hij wagons leegmaken. Door de honger ging hij bedelen. Door de bombardementen ging de rails kapot en ook daar moest Piet bij helpen. Na een bombardement ging de trein zwerven en werd de situatie beroerder. Piet weet op een onsentimentele manier de situaties te beschrijven waarin hij terecht is gekomen