Fizioterapijski postupci kod liječenja osoba s lateralnim epikondilitisom

Lateralni epikondilitis (lat. epicondylitis humeri lateralis) je upalni proces tetivnog sustava koji zahvaća mišiće podlaktice. Patoanatomski gledano, zbog prenaprezanja mišića dolazi do smanjenja vaskularizacije u zahvaćenom tetivnom hvatištu i živčani završeci se previše nadražuju te dolazi do aseptične upale. Daljnjim ponavljanjem pokreta dolazi do angiofibroblastične hiperplazije zahvaćenog tetivnog hvatišta. U zadnjem stadiju, dugotrajnim ponavljanjem navedenih mikrotrauma moguć je nastanak parcijalne ili kompletne rupture tetive. Početak fizioterapijskog procesa započinje procjenom trenutno prisutnih simptoma, bolova u području lateralnog epikondila, senzitivnih smetnji u vidu mravinjanja ispod kože i bolova u koži. Ispituje se intenzitet i trajanje istih te da li je došlo do oštećenja određenih funkcija u lakatnom zglobu. Bol se najčešće pojačava na izravan pritisak, kod snažnog stiska šake, te kod izvođenja forsirane pronacije i supinacije podlaktice. U svrhu prepoznavanja oštećenja, funkcionalnog ograničenja ili onesposobljenja, te postavljanja funkcionalne fizioterapijske dijagnoze, a time i prognoze fizioterapijskog procesa, fizioterapeut koristi jedan ili više postupaka mjerenja i testove. Fizioterapeut nakon procjene integrira sve dobivene podatke i na temelju dobivenih rezultata izrađuje individualni plan terapije. Osnovni ciljevi fizioterapije kod lateralnog epikondilitisa su smanjenje ili potpuna redukcija boli, smanjenje edema ukoliko postoji, oslobađanje tetive od prekomjerne napetosti, pospješenje cijeljenja mioentezijskog aparata, povećanje fleksibilnosti zahvaćene skupine mišića te povećanje mišićne snage zahvaćene muskulature, ali i održavanje sveobuhvatne muskulature jedne i druge ruke i konačno unaprjeđenje izdržljivost muskulature