DEVELOPMENT STRATEGY FOR CROATIA 2014 - 2020

Cilj ovog istraživanja je analiza iskustava u poticanju ekonomskog razvitka Hrvatske u razdoblju tranzicije, i analiza ekonomske konvergencije k Evropskoj uniji. Istraživanje je usmjereno na dva aspekta razvitka. Prvi aspekt analize pokazuje da moderna ekonomika razvitka (tzv. heterodoksna ekonomika) predstavlja nužan makroekonomski okvir za nestabilnu ekonomiju koja se nalazi u procesu nominalne i realne konvergencije k Evropskoj uniji i da takav okvir daje dobar temelj za održivi ekonomski razvitak Hrvatske. Moderna ekonomika razvoja stvorila je niz pouzdanih ekonomskih principa za održivi razvitak nacionalne ekonomije: tržišna konkurencija, odgovarajući poticaji rastu, nekonvencionalna monetarna politika i fiskalni poticaji, tj. reflacijske makroekonomske politike, usmjerene na ostvarivanje "pune zaposlenosti", nova industrijska politika, etc. Oni koji provode reforme imaju dovoljno manevarskog prostora da ove principe pretvore u pakete reformi i institucionalne oblike koji odgovaraju hrvatskim okolnostima, sve dok Hrvatska ne postane punom članicom Evropske monetarne unije. To su učinile druge uspješne ekonomije. Drugi aspekt ovog istraživanja odnosi se na tezu da Hrvatskoj nedostaje sustav srednjoročnog i dugoročnog programiranja razvoja za razdoblje 2014. – 2020., u skladu sa metodologijom i pravilima Evropske unije. Prvi aspekt razvoja vrlo je složen, te zahtijeva široki raspon reformi (najčešće, skup nekonvencionalnih ekonomskih politika) koje su reflacijske politike, kao protucikličke makroekonomske politike. Drugi je aspekt također vrlo složen, jer zahtijeva uspostavu institucionalnog i pravnog okvira kojim bi se podržala otpornost nacionalne ekonomije na asimetrične vanjske šokove i koji bi zadržali produktivni dinamizam hrvatske ekonomije. Zanemarivanje ova dva različita aspekta ekonomskog razvoja uzrokom su neprovedivih i nekonzistentnih strategija reformi.This paper is an attempt to derive broad, strategic lessons from the diverse experience with economic growth of Croatia during the years of transition and economic convergence to the EU. The paper revolves around two key arguments One is that modern development economics is a macroeconomic framework for unstable economy that is in the process of nominal and real convergence to the EU, and the other is that heterodox economic approach is better for sustainable development policy in Croatia. In particular, modern development economics has sound economic principles for sustainable growth of national economy: market-based competition, appropriate incentives, unconventional monetary policy and fiscal stimulus, i.e. reflationary policies focused on "full employment", new industrial policy, and so on. Reformers have substantial room for creatively packaging these principles into policy framework and institutional designs – while Croatia is not the full member of European monetary union - that are sensitive to Croatian opportunities and constraints. Successful countries are those that have used this room wisely. The second argument is that economic growth with complex set of structural reforms and sustaining it are to be based on a new system of medium and long term economic programming for 2014-2020, in accordance with EU methodology and guidelines, which currently lacks in Croatia. The former generally requires a wide range of (often unconventional) reforms that need reflationary policies, as a counter-cyclical macroeconomic policy. The latter challenge is in many ways also hard, as it requires constructing over the medium and longer term a sound institutional and legal underpinning to support the economy with resilience to external asymmetric shocks and maintain productive dynamism. Ignoring the distinction between these two tasks leaves reformers saddled with impossible and incoherent reform policy agendas