Kenozoik regionu śląsko-krakowskiego

Region śląsko-krakowski to obszar o bardzo urozmaiconej rzeźbie, która jest pochodną złożonej budowy geologicznej. W jego skład wchodzą trzy główne jednostki strukturalne piętra alpejskiego: Karpaty Zachodnie na południu, zachodnia część zapadliska przedkarpackiego (ostrawsko-krakowskiego) w centrum i monoklina śląsko-krakowska na północy. Jednostki te nakładają się na struktury waryscyjskie — centralnie położone zapadlisko górnośląskie (GZW), sąsiadujące od północnego zachodu z masywem czeskim, a od północnego wschodu — z masywem małopolskim (Bukowy, 1974; Kotas 1982). W omawianym regionie można wyróżnić trzy prowincje paleogeograficzne: zapadlisko przedkarpackie na południu, wał metakarpacki w centrum i depresję centralną na północy. Główne elementy geomorfologiczne omawianego regionu powstały w neogenie i czwartorzędzie, tzn. w ciągu ostatnich 23 mln lat