Twórcza aktywność dzieci szkolnych - ocena diagnostyczna

Ocena aktywności twórczej w okresie późnego dzieciństwa stanowi dla diagnosty niemałe wyzwanie. Zdobycie przez dzieci umiejętności czytania i pisania oraz odkrywanie przez nie coraz to nowych horyzontów wiedzy znacząco poszerza pole ich działalności twórczej, co oznacza, że i materiał diagnostyczny powinien być dość bogaty. Jednakże to właśnie w kontekst edukacyjny wpisany jest z kolei szereg czynników, które u danego dziecka mogą hamować przejawy twórczego zachowania czy działania. Wśród tego rodzaju potencjalnych inhibitorów dziecięcej twórczości można wskazać na przykład wysoką potrzebę akceptacji ze strony zespołu klasowego oraz ze strony nauczyciela, ocenianie dokonań twórczych dziecka na stopień, porównywanie wytworów dziecięcych na zasadzie „ty ładnie — a ty brzydko”, konieczność włączenia się do zespołowych działań twórczych itd. A zatem w wieku szkolnym nie sposób mówić o trafnej ocenie dokonań twórczych dziecka, jeśli nie patrzymy na nie poprzez pryzmat kontekstu edukacyjnego i społecznego