O spotkaniu, godności i tworzeniu, czyli sięgać poza lokalne usytuowanie

Namysł nad sobą i swoim miejscem w świecie, ciągła troska o prawdziwość własnych opinii, ale i wsłuchiwanie się w głosy innych, także za sprawą narracyjnej wyobraźni, która pozwala stawiać siebie na miejscu kogoś innego i postrzegać świat jego oczami — to postulowane elementy konstruowania nowoczesnej edukacji, formułowane przez Marthę C. Nussbaum, której słowa stały się mottem niniejszego szkicu. Kształcenie wciąż nowych pokoleń pedagogów, gotowych na zmieniającą się rzeczywistość, otwartych na kontakt i rozumienie drugiego człowieka, nierzadko całkowicie egzotycznego, z jednej strony zatem wymaga strategii spełniających nakreślone warunki, z drugiej zaś niezbędne wydają się tu oddziaływania innego rodzaju, zarysowujące unikatowe relacje Mistrza i Ucznia (nie tylko ze względu na Sokratejskie źródło idei M.C. Nussbaum). W edukacji najistotniejsze okazuje się przecież dialogiczne spotkanie człowieka z człowiekiem, bo tylko wówczas Wychowanek i Przewodnik potrafią — za sprawą wzajemnego uczenia się siebie — osiągnąć pełnię potencjalnego wymiaru człowieczeństwa