Wprowadzenie

Podjęte w prezentowanym tomie problemy badawcze oraz opisywane praktyki dydaktyczne zdają się kontynuować myśl nestorki polskiej edukacji filmowej, która od „przyliterackości” wyraźnie – już w latach 70. i 80. XX wieku – rozszerzała swoje wpływy na sferę aksjologiczną i stawiała sobie za cel wykształcenie zdolności krytycznego myślenia oraz świadomego wyboru otaczających młodego człowieka przekazów audiowizualnych. W kolejnych artykułach Autorzy rozwijają zagadnienia związane z filozoficznym, etycznym, kulturoznawczym, psychologicznym i pedagoaktualne obserwacje dotyczące odbioru słów, obrazów i dźwięków. Wśród tekstów Czytelnik znajdzie koncepcje innowacyjne, a nawet reformistyczne, takie, które wytyczają nowe ścieżki w nauce czy dydaktyce, a także teorie klasyczne, których przypomnienie z jednej strony jest wyrazem poszukiwania wśród uznanych konceptów sprawdzonych strategii rozwiązywania aktualnych problemów, z drugiej – ma na celu usystematyzowanie stanu wiedzy na określony temat. Książkę adresujemy bowiem zarówno do przedstawicieli środowiska akademickiego – naukowców i studentów, postrzegających edukację medialną jako przedmiot wiedzy akademickiej – jak i do nauczycieli i animatorów kultury, zainteresowanych zdobyciem wiedzy o charakterze propedeutycznym czy też znalezieniem konkretnych pomysłów metodycznych. O ile bowiem ogólne cele edukacji filmowej i medialnej pozostają niemal niezmienne od wielu dekad, to ciągle zmieniają się szczegółowe rozwiązania i strategie dydaktyczne stosowane do ich osiągnięcia. Mamy nadzieję, że zgromadzone w tomie teksty staną się źródłem inspiracji i twórczych działań dla przedstawicieli różnych środowisk edukacyjnych, którym przyświeca wspólny cel podnoszenia jakości edukacji medialnej w Polsce