Diplomatic Activities of Qatar in Disputes and Conflicts Resolution in the Middle East and Africa

Współcześnie na tle wysokiej konfliktogenności w regionie Bliskiego Wschodu i na kontynencie afrykańskim powiązanej z napięciami o charakterze religijno-etnicznym, proliferacją broni nuklearnej, czy rywalizacją mocarstw o wpływy, Katar i jego skuteczne działania na rzecz rozwiązywania sporów i konfliktów objawiają się jako regionalny fenomen XXI wieku. Katar pokazał jak należy wykorzystywać swój potencjał gospodarczy i polityczny, aby w okresie zaledwie kilku lat stać się regionalną siłą polityczną zdolną do efektywnego oddziaływania. Aby ukazać sposoby i efekty prowadzenia przez Katar mediacji wybrano trzy najbardziej reprezentatywne przykłady: sporu politycznego w Libanie, wojny w sudańskiej prowincji Darfur, konfliktu między rebeliantami a rządem w Jemenie. Zostały one uzupełnione o czwarty przykład, rzadko opisywany w kontekście mediacji katarskiej - spór pomiędzy Erytreą i Dżibuti, który też stanowi kolejny dowód na zwiększoną aktywność dyplomatyczną Kataru w Afryce. Mediacja jako dyplomatyczny instrument wpisuje się w strategię polityki zagranicznej Kataru. Strategia ta po¬lega na tworzeniu „marki” państwa na arenie międzynarodowej, wzmacnianiu swojego bezpieczeństwa i stabilności oraz na kreowaniu własnej strefy wpływów.Currently, taking into consideration the high risk of outbreak of conflicts in the Middle East and Africa, what is connected with religious-ethnic tensions, nuclear power proliferation or su¬perpowers’ completion in order to establish its own influences, Qatar in its effective activities in conflict resolution appears as a regional phenomenon in the XXI century. Among the international community Qatar showed how to use its own economic and political potential to become regional political power. There are chosen four case studies of Qatari mediation in order to pres¬ent means and effects of diplomatic conflict resolution : political crisis in Lebanon, war in Sudanese Darfur, conflict between rebels and government forces in Yemen and rarely exemplified in the context of Qatari mediation - Eritrea-Djibouti dispute. Mediation as a diplomatic means of conflict resolution is correlated with the strategy of foreign policy of Qatar. This strategy depends on making ‘brand’ of the state in the international relations, strengthen its own security and stability and expanding own sphere of influence