Twórczość autobiograficzna na Bliskim Wschodzie oraz w Azji Środkowej

Tekst Piotra Bachtina stanowi analizę czterech kobiecych dzienników z pielgrzymki do Mekki, spisanych między końcem XVII a końcem XIX wieku. Przedmiotem zainteresowań Ashrafa S. Benyamina jest autobiografia Tahy Husajna, jednego z najwybitniejszych intelektualistów w historii Egiptu. Jagoda Budzik ogniskuje swoją refleksję wokół cyklu poetyckiego "Ani Szliszi" Adiego Wolfsona, należącego do tzw. "pokolenia postpamięci" - potomków ofiar Holokaustu. Sylwia Filipowska przez pryzmat twórczości autobiograficznej obserwuje fascynujące spotkania kultur: szlacheckiej Rzeczypospolitej z Orientem, na który okno stanowił osmański Stambuł (1453-1922). Tekst Agnieszki Graczyk skupia się wokół problemu relacji między prawdą a fikcją w utworach autobiograficznych współczesnych pisarek arabskich. Pytanie o stosunek prawdy i fikcji powraca w artykule Moniki Janoty, poświęconym XI-wiecznemu "Traktatowi o przewodnikach i zwodnikach" pióra Abu 'Amira Ibn Szuhajda al-Andalusiego. Izabela Kończak przedstawia postać Kulsum 'Awdy - palestyńskiej prekursorki kobiecej autobiografii. Ewa Machut-Mendecka dokonuje przeglądu bogatej XX-wiecznej arabskiej twórczości autobiograficznej pod kątem wyłaniających się z niej obrazów konfliktów. Pełen repertuar technik i taktyk mówienia autobiograficznej prawdy wyłania się ze studium Adrianny Maśko, stanowiącego ujęcie trzech autotematycznych utworów egipskiej pisarki Radwy 'Aszur przez pryzmat wykorzystanych w nich strategii narracyjnych. Czytając dzienniki z podróży do Europy XIX-wiecznego syryjskiego pisarza Fransisa Marrasza, Joanna Musiatewicz zauważa pewną tendencyjność charakteryzującą proces percepcji, a co za tym idzie - opisu świata zewnętrznego. Adam Pleskaczyński i Wawrzyniec Popiel-Machnicki kreślą intrygujący portret Bronisława Grąbczewskiego - podróżnika i badacza terenów Azji Środkowej. Grażyna Zając opowiada historię autobiograficznego oszustwa, jakiego dopuścił się autor rzekomych wspomnień sułtana Abdulhamita II, opublikowanych po raz pierwszy w 1919 roku i kilkakrotnie wznawianych na przestrzeni prawie sześciu kolejnych dekad.Publikacja zawiera dwanaście artykułów dotyczących rozmaitych zagadnień związanych z twórczością autobiograficzną na terenie Bliskiego Wschodu oraz Azji Środkowej od średniowiecza po współczesność. Ich autorzy, głównie filolodzy orientalni, reprezentują najważniejsze ośrodki akademickie w Polsce.Wydział Neofilologii i Katedra Studiów Azjatyckich UA