Możliwości i szanse rozwoju dorosłych w rodzinach zmagających się z permanentnym stresem

Wśród sytuacji stresowych szczególną grupę stanowią sytuacje kryzysowe. Określeniu temu nadawane są różne znaczenia, w których można jednak wyodrębnić kilka elementów wspólnych. Kryzys jest rozumiany jako wydarzenie, którego wystąpienie pozostaje poza kontrolą jednostki, wydarzenie o charakterze przewlekłym wpisanym w obiektywną sytuację życiową jednostki będącym zagrożeniem dla dotychczas cenionych wartości. Taką specyficzną sytuacją kryzysową jest dla rodziców przyjście na świat dziecka upośledzonego umysłowo. Artykuł poszukuje odpowiedzi na pytanie o uwarunkowania rozwoju rodziców borykających się z kryzysem upośledzenia. W związku z tym, że rodzice dziecka o obniżonym rozwoju intelektualnym żyją w sytuacji permanentnego stresu i obciążenia, powstaje pytanie czy i w jakim stopniu możliwe jest przewartościowanie ich sytuacji życiowej w taki sposób, aby dostrzegli w niej możliwości rozwoju indywidualnego. Rzecz dotyczy spojrzenia na rozwojową sytuację jednostki z perspektywy warunków determinujących rozwój nawet w sytuacji kryzysowej. Celem podjętych rozważań jest odpowiedź na postawione pytanie z perspektywy rozwojowych koncepcji kryzysu, które zakładają, że kryzys może służyć lepszemu wykorzystaniu potencjału rozwojowego i wypracowaniu lepszych form funkcjonowania, takich jak koncepcja E.H. Eriksona, koncepcja V.E. Frankla oraz koncepcja K. Dąbrowskieg