Bolesław IV Kędzierzawy - książę Mazowsza i princeps

Książka jest biografią jednego z synów Bolesława Krzywoustego - Bolesława Kędzierzawego. Mieści się tym samym w nurcie biografistyki polskich władców dzielnicowych, który obecnie przeżywa swoisty renesans. W zamyśle autorki sylwetka władcy przedstawiona została poniekąd na tle epoki, w której panował. Niedościgłym wzorem dla niej były wspaniałe monografie Stanisława Smolki i Benedykta Zientary. Zdaniem recenzentów pracy prof. Henryka Samsonowicza oraz prof. Tomasza Jasińskiego autorce udało się zarysować bardzo ciekawy obraz Polski początków rozbicia dzielnicowego, a także przedstawić nieco inny niż znany powszechnie w historiografii obraz samego Kędzierzawego. Bolesława od lat zarówno w pracach naukowych, jak i w literaturze pięknej przedstawiano jako słabego władcę, poddającego się woli możnowładztwa, a także uległego wobec cesarza. Tymczasem w ujęciu M. Biniaś-Szkopek ten najdłużej w całych dziejach Polski dzielnicowej panujący princeps jest księciem mądrym, silnym i w sposób konsekwentny przeprowadzający swoją politykę zarówno na gruncie wewnętrznym jak i zewnętrznym. Książka analizuje i poddaje ocenie zarówno politykę wewnętrzną, jak zewnętrzną Bolesława Kędzierzawego, w tym omawia zagadnienia związane z relacjami władcy z papiestwem i cesarstwem oraz przedstawia nowe podejście do hołdu w Krzyszkowie (1157 r.). Porusza również tematy związane ze społeczeństwem i gospodarką państwa piastowskiego w okresie XII w. Przeprowadzona została tu również próba scharakteryzowania elity możnowładczej z czasów Bolesława. Ważnym atutem pracy jest też bogata bibliografia oraz mimo charakteru naukowego przystępny język wypowiedzi