Edukacja regionalna jako wyzwanie pedagogiczne dla etnologa

Jednym z elementów edukacji zorganizowanej, są lekcje z dziedzictwa kulturowego regionu, realizowane od 1995 roku w ramach ścieżek międzyprzedmiotowych, łączące doświadczenia różnych dziedzin nauki. Głównym celem zajęć z edukacji regionalnej jest umiejętność wykształcenia w odbiorcach działań edukacyjnych, poczucia własnej tożsamości regionalnej, rozumianej jako postawa zaangażowania się w funkcjonowanie własnego środowiska. Zarówno cele, jak i treści wchodzące w zakres opracowanych przez MEN wytycznych mieszczą się jak najbardziej w kompetencjach etnografa, etnologa i antropologa kultury. W centrum ich zainteresowań znajduje się człowiek jako twórca i reprezentant umiejętności nabywania, przekazywania i transformowania kultury. Etnolog jako „specjalista” od kultury w edukacji regionalnej będzie kładł nacisk na kulturowe mechanizmy przekazywania i funkcjonowania elementów dziedzictwa kulturowego. Jest on więc osobą kompetentną do opowiadania o tym, co się dzieje na świecie współcześnie. Absolwent studiów etnologicznych nie posiada jednak kwalifikacji niezbędnych do podjęcia pracy w szkole. W programie studiów nie ma kursu pedagogicznego, dlatego też chcąc się realizować w edukacji regionalnej zmuszony jest on do poszukiwania innych miejsc pracy. By brak kursu pedagogicznego nie stał się przeszkodą w podejmowaniu pracy edukacyjnej koniecznym wydaje się sięgniecie po alternatywne metody nauczania dla etnologów-edukatorów. Składają się na nią tzw. metody i formy aktywizujące, które nie wymagają od prowadzących znajomości szczegółowych zasad dydaktyki oraz metodyki szkolnej. Podstawę źródłową stanowią doświadczenia podczas pracy dydaktycznej w IEiAK UAM oraz wyniki badań prowadzonych nt. realizacji ścieżki edukacji regionalnej w poznańskich szkołach oraz na podstawie materiałów, które powstały podczas realizacji zajęć fakultatywnych