Fenomen wyobrażeń. Eseje 1

Przedstawiony tekst nie był redagowany. Różni się nieco od wersji wydanej w formie książkiJakkolwiek wybór dziedziny sztuki, jakiegoś w niej stylu, czy konkretnych dzieł, a w przypadku muzyki nawet wykonawców, potocznie uważa się za sprawę gustu i dlatego poza dyskusją, to jednak o tym co dla kogo uchodzi za piękne, co cieszy oko lub ucho, rozprawiać możemy godzinami. Choć najczęściej idzie w takich rozmowach o racje dotyczące opinii, które często podlegają wpływom mody, rozpowszechnianym poglądom, lub po prostu reklamie, istnieją kryteria odpowiednie po temu, aby ocenić wartość artystyczną dzieła, jakby zawartość geniuszu w nim obecną, albo też uzasadnić brak wartości jak i brak iskierki talentu. Przy niewystarczającym przygotowaniu merytorycznym odwołujemy się do naszego osobistego poczucia piękna, smaku, który każdy doskonale potrafi umieścić w jakimś tle własnego życia, osobistych doznań, pragnień, tęsknot i marzeń, życia realnego lub tylko wyobrażanego i odnieść możemy wówczas wrażenie, że tłem tym jest najgłębsza, intuicyjnie wyczuwana istota osobowości, lub charakteru, która jest źródłem wyobraźni