Uticaj strukture metalnog hroma na njegovo elektrohemijsko ponašanje

Chromium dissolution in aqueous sulfuric acid solution of pH 1 was studied electrochemically on chromium electrodes with different crystallographic structures. A slow potentiodynamic method was used for the electrochemical measurements in deaerated solutions (purged with nitrogen),while the Cr(III) ions in the solution after the corrosion were determined by atomic absorption spectrometry. Three electrode materials with a very dominant crystallite orientation resembling single crystal structures (i.e., 111 and 110) confirmed by the electron backscattering diffraction (EBSD), were used in the experiments. The (111) structures were somewhat more active electrochemically (both anodic and cathodic) than the (110) structure. However, Cr electrochemically deposited in standard plating bath, assumed from literature data to has also the (111) structure, was more than 4 times active for anodic dissolution and, by the same number, less active for cathodic hydrogen evolution. The concentrations of Cr(III) ions determined in the solution after definite times of corrosion of all the materials showed almost two times larger dissolution rates than observed electrochemically by three different electrochemical methods (Wagner-Traud, Stern-Geary, electrochemical impedance spectroscopy). This is explained by the simultaneous occurrence of potential independent chemical dissolution of Cr, by a direct reaction of metallic Cr with H2O molecules, proposed a long time ago by Kolotyrkin and coworkers. .Proučavano je elektrohemijsko rastvaranje hroma u vodenim rastvorima sumporne kiseline (pH 1) sa elektrodama od hroma različite kristalografske strukture. Primenjena je spora potenciodinamička metoda u deaeriranim rastvorima (uz provođenje azota) na 25°C, a joni Cr(III) u rastvoru posle određenog vremena korozije određivani su atomskom apsorpcionom spektroskopijom. U eksperimentima su upotrebljena tri elektrodna materijala sa dominantnim kristalnim strukturama koje podsećaju na mono kristalne (tj. 111 i 110), a što je potvrđeno EBSD metodom. Nađeno je da je struktura (111) elektrohemijski aktivnija (i anodno i katodno) od strukture (110). Međutim, elektrolitički istaložen Cr iz standardnog kupatila za hromiranje, a koji na osnovu literaturnih podataka ima strukturu (111) bio je oko 4 puta aktivniji u anodnoj reakciji i isto toliko manje aktivan za katodnu reakciju izdvajanja vodonika. Analitički određivane koncentracije Cr(III) jona u rastvoru posle određenog vremena spontane korozije pokazivale su dva puta veće koncentracije nego što bi se očekivalo na osnovu brzine elektrohemijske korozije, određivanih metodama Wagner-Traud, Stern-Geary i elektrohemijskom impedansnom spektroskopijom. Ovo je objašnjeno jednovremenim odigravanjem i elektrohemijske reakcije i hemijske reakcije direktnog reagovanja metalnog Cr sa molekulima vode, po mehanizmu predloženom od Kolotirkina i saradnika.