Opgraven, protocol begeleiden vindplaats 2 project Dijkverbetering Eemshaven-Delfzijl, gemeente Delfzijl (GR)

Bij het onderzoek zijn geen resten aangetroffen die specifiek gerelateerd kunnen worden aan de kustbatterij. In het onderzoeksgebied is de oude zeedijk aangetroffen, zowel de vermoedelijk laatmiddeleeuwse fase als latere ophogingen. Er zijn twee sporen aangetroffen: een uitbraaksleuf/puinplek en een watergang/duiker. Deze sporen liggen op grote diepte, op de uiterste rand van het laatmiddeleeuwse dijklichaam en in ophooglagen die uit de 19e eeuw dateren. Ze liggen te diep en te dicht bij het water om bij de kustbatterij te hebben gehoord en dateren waarschijnlijk uit een latere (ophoog)fase. In het dijklichaam van de laatmiddeleeuwse dijk, op een dieper niveau in het westelijk deel van de werkput, zijn door de dienst OCE-kogels verzameld van verschillend formaat, waaronder drie kanonskogels. De kogels zijn over het lagere deel van de dijk heen geschoten en daar in het dijklichaam gedrongen. Het onderzoek wijst uit dat de kustbatterij vermoedelijk op een ophoging heeft gelegen en dat er na de ontmanteling van de batterij geen resten in de bodem bewaard zijn gebleven. De vindplaats ligt in het gebied waar de aanleg van het strand ‘Delfzijl Marconi’ wordt gerealiseerd. Dit is onderdeel van het project ‘Dijkverbetering Eemshaven-Delfzijl’. Hierbij wordt de huidige zeedijk landinwaarts verplaatst en wordt een zandstrand aan de zeezijde aangelegd. Doordat vindplaats 2 binnen een verlegging van een bestaande zeekering ligt, kon de opgraving niet voorafgaand aan het civieltechnische grondwerk uitgevoerd worden. Daarom is het onderzoek als een opgraving, variant begeleiden uitgevoerd