Invloed grote gravers op taludstabiliteit van bandijken

In opdracht van Waterschap Rivierenland heeft Grontmij onderzoek gedaan naar de invloed van grote gravers op de stabiliteit van bandijken (primaire waterkeringen). De opdracht is bij het Waterschap begeleid door de cluster Plannen en Beleid van de afdeling Planvorming. Tevens is de afdeling Muskusrattenbestrijding in het onderzoek betrokken. In 2003 en 2004 werd in de Ooijpolder bij natuurmonument de Oude Waal geconstateerd, dat een beverrat en later een bever in de primaire waterkering een gang had gegraven. Daarbij was de weerstandbiedende afdeklaag op het talud doorgraven en ver in de kern van de dijk een hol gemaakt (7 m respectievelijk 14 m de dijk in). Omdat de verwachting is dat het aantal grote gravers in de toekomst toe zal nemen, is het van belang te weten of en hoe bezwijkmechanismen van de bandijken wellicht door de graverij worden beïnvloed. Hoewel bovengenoemde incidenten veroorzaakt zijn door beverratten en een bever, is met dit onderzoek duidelijk geworden dat elke perforatie van de afdekkende kleilaag onder het buitentalud van de beschouwde dijk tot vergelijkbare risico\u92s kan leiden. Om die reden moet dan ook met name de muskusrat onder de groep grote gravers geschaard worden. Deze diersoort heeft een nog groter leefgebied dan de beverrat en de bever. Gevolg is dat potentieel risicovolle dijkstrekkingen binnen de gehele zoetwaterdelta kunnen voorkomen. Voorwaarde is dat de buitenteen direct aan open water ligt en er geen oeverbestorting of andere harde bekleding aanwezig is.LCC