Autor przedstawia alternatywne spojrzenie na szkolnictwo średnie w Galicji w dziennikach i tygodnikach. Analizuje konkretne szkoły jako mikroprzestrzenie – poligon doświadczalny ścierania się, realizowania, wdrażania wzorców, norm i cech pożądanych z punktu widzenia danego systemu polityczno-społecznego a materią, jaką był niepowtarzalny „zestaw” nauczycieli i uczniów, tworzących dane społeczności szkolne w konkretnym czasie. Próbuje odpowiedzieć na pytania dotyczące recepcji wzorców narzucanych z góry, sytuacji „pogranicza” lekcji, przerwy, szeroko pojętej kultury czasu wolnego, a także reakcji uczniów, ale i nauczycieli na świat „nieustannego kontrolowania się”.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w rama...