Działalność dobroczynna i filantropijna na ziemiach polskich w czasie niewoli narodowej

W okresie zaborów działalność dobroczynna i filantropijna na ziemiach polskich uległa dość znaczącym przeobrażeniom w zakresie celu oraz możliwości jej wy­konywania w stosunku do lat minionych. Aktywność ta stała się przejawem pa­triotyzmu i jako taka była również odbierana przez zaborców. Jak zwraca uwagę Ewa Leś, „towarzystwa społeczne i gospodarcze stanowiły instrumenty oporu politycznego oraz ekonomicznego i społecznego rozwoju, tworząc struktury paralelne do instytucji publicznych państw zaborczych, nierzadko w konspiracji. Dążenia niepodległościowe splatały się w działaniach organizacji społecznych z celem filantropijnym