Demokrazia parte-hartzailea: ezkerraren helburu berria?

Gaur egun ezagutzen dugun Mendebaldeko demokrazia, XVIII. mende amaieran jaio omen zen. Hain zuzen ere, Amerikako Estatu Batuen sorrerarekin eta Frantziako Iraultzarekin. Dena den, XIX. mendean eta XX. mendeko lehen erdialdean mamitu zen, egun ulertzen dugun moduan. Garai hartan, ÒdemokraziaÓ ordezkatzaile murriztuetan emakumeek eta langileek ez zuten eskubiderik hauteskundeetan parte hartzeko. Gizonezko aberatsek aldiz, lasai asko hautatzen zituzten euren ordezkari politikoak Mendebaldeko herrialde askotan. Gaur egun, ordea, lanordu gutxiago egiten dituzte pertsonek Mendebaldeko herrialde aberatsetan, bizitza-ereduak nabarmen aldatu dira eta aisia handitu egin da. Horren aurrean, taxuzko aldaketa gutxi izan ditu sistema demokratikoak, eta funtsean, berdinak jarraitzen dute izaten erakundeek. Halere, Berlingo harresia erori ostean, baikortasun demokratikoa zabaldu zen munduan. ÒDemokraziarenÓ garaipena aldarrikatu da Gerra Hotzaren amaierarekin. Baina zein dira inposatu diren demokrazia-ereduak? Denak ordezkagarritasunean oinarriturikoak, eta gainera, orain 150 urte baino gehiago erditutako erakundetze-formetan. Ordutik ez al dira aldatu gure gizarteak