Problem kojim se članak bavi ishodišno se nameće iz stanovite podudarnosti stava književnika Milana Kundere i teoretičara Lubomíra Doležela o tumačenju Kunderinih proza kao povijesno-političkih dokumenata. I književnik i teoretičar negativno vrednuju takva tumačenja braneći književno djelo kao fikciju. Svaki od njih ima svoje razloge i argumente, ali članak je krenuo slijedom teoretičarevih argumenata koji se temelje na njegovoj teoriji fikcionalnih svjetova. U propitivanju razgraničenja fikcije i zbilje unutar Doleželove teorije te tretiranja dokumentarnosti u književnosti, članak slijedi određujuća mjesta geneze i strukture Doleželove teorije kako bi zaključno pokušao detektirati i njezinu implicitnu komponentu, koja je na djelu i u njego...