Toward the philosophy of creation: Maximus the confessor

Rad nastoji da predstavi filozofsku argumentaciju u prilog hrišćanskoj ideji stvaranja sveta izloženu u delu autora iz VII veka Maksima Ispovednika. Maksim Ispovednik je svoje učenje o stvaranju razvio prativši filozofske argumente svojih hrišćanskih prethodnika, pre svih Grigorija Niskog, Nemesija Emeskog i Dionisija Areopagita. Srž Maksimove argumentcije slična je učenju o stvaranju sveta aleksandrijskog filozofa Jovana Filopona (VI vek), ali njegovo učenje obogaćeno je i idejama pomenutih hrišćanskih autora koje on dodatno razvija. Neke od ideja koje čine strukturu Maksimove filozofije stvaranja jesu: petostruka podela bića, koja se vrhuni u podeli na stvorenu i nestvorenu prirodu, zatim pokret stvorenih bića prema Bogu koji je jedini istinski cilj njihovog kretanja, predvečno postojanje sveta u logosima kao izrazima Božanske volje, Božje promišljanje ne samo opštih načela već i individualnih bića i oboženje celokupne tvorevine kao prvenstvene svrhe stvaranja. Maksim svoje ideje vešto oblikuje koristeći se podjednako aristotelovskim, stoičkim i neoplatonističkim filozofskim vokabularom