Experimental and clinical evaluationOf adhesion of different materials forThe root canal obturation

Najpoželjnija osobina materijala za opturaciju je adhezivnost, još od vremena kada je dokazano da gutaperka nema sposobnost vezivanja za zidove kanala korena. Povećanjem adhezije za dentinske zidove, značajno se smanjuje apikalno i koronarno mikrocurenje, i poboljšava se zaptivanje. Napredak adhezivnih tehnologija u stomatologiji je doveo do implementiranja adhezivnih sistema u endodonciju. Tako su se uvodili novi sistemi sa ciljem da se stvori monoblok, pri čemu bi konus, siler i dentin kanala korena ostvarili jednu kohezivnu jedinicu. Istraživanja su pokazala da se primenom ovih sistema značajno redukuje apikalno mikrocurenje kao i da se povećava otpornost lečenog zuba na pritisak Cilj istraživanja bio je da se u in vitro i u in vivo uslovima ispitaju adhezivna svojstva savremenih i konvencionalnih materijala za opturaciju i da se utvrdi u kojoj meri ona utiču na zaptivanje kanala korena zuba. U metodologiji istraživanja za proučavanje adhezivnosti tri različita materijala korišćena su dva eksperimentalna modela: Push-out test i skening elektronska mikroskopija. In vivo studija je izvedena po modelu prospektivne kliničke studije. Testirana su tri materijala, dva konvencionalna i jedan novi: AH Plus siler, Acroseal siler i Resilon sistem. Pored adhezivnosti samih testiranih materijala, ispitivan je i uticaj metode uklanjanja razmaznog sloja i tehnike opturacije na adhezivnost materijala. Za eksperimentalni deo istraživanja korišćeno je 300 ekstrahovanih mandibularnih premolara. Nakon endodontske obrade zubi su podeljeni u dve grupe na osnovu metode kojom je uklanjan razmazni sloj. U prvoj grupi razmazni sloj je uklanjan pomoću rastvora EDTA, dok je u drugoj uklanjan pomoću Er:YAG lasera. Nakon toga zubi svake grupe su podeljeni u tri podgrupe u odnosu na ispitivani materijal. U svakoj podgrupi uzorci su opturirani pomoću dve tehnike opturacije: monokone ili hladne lateralne kondenzacije. Iz svake podgrupe po 15 uzoraka je odvojeno za Push-out test, a preostalih 10 je posmatrano pod skening elektronskom mikroskopijom. U okviru kliničke studije tokom dvogodišnjeg perioda praćena je uspešnost terapije postignuta sa tri različita materijala kod endodontski lečenih zuba sa dijagnozom pulpopatije. Rezultati Push-out testa su pokazali da je da je utvrĎena statistički značajna razlika (P0,017) u adaptaciji izmeĎu uzoraka koji su opturirani AH Plus silerom sa gutaperkom i Resilon sistemom. Statistički značajno (P 0.017) in the adaptation between AH Plus sealer group and Resilon group. Statistically significant poorer adaptation was achieved using Acroseal sealer and gutta-percha in comparison to the two other tested materials (P0,05) in the outcome of therapy that are achieved with different materials. It can be concluded that the Resilon, as the new adhesive material based on methacrylates showed good adhesion and can be used equally well as AH Plus sealer and gutta-percha. Unfortunately, it was not superior enough to suppress the gutta-percha from contemporary endodontic practice and replace it. Obturation techniques affect the adhesion of sealer and priority should be given to the technique of cold lateral condensation. The technique of removing the smear layer affect the adhesion of sealer too