تجربه بهزیستی عاطفی سالمندان مقیم در آسایشگاه

مقدمه: یکی از حوزه‌های مهم سلامت و بهداشت روان سالمندان، تجربه بهزیستی عاطفی آن‌ها می‌باشد. تاکنون پژوهش‌های کمی اندکی در زمینه مفهوم کلی بهزیستی ذهنی انجام شده، اما تحقیقات کیفی در جهت پی بردن به ابعاد مختلف بهزیستی عاطفی صورت نگرفته است. بنابراین، هدف اصلی از انجام مطالعه حاضر، بررسی تجارب سالمندان مقیم آسایشگاه در جهت فهم عمیق‌تر ماهیت بهزیستی عاطفی بود. روش‌: این پژوهش با رویکرد کیفی و با استفاده از روش پدیدارشناسی انجام گرفت و به همین دلیل، محققان از مصاحبه عمیق و متوالی به عنوان ابزاری برای کسب توصیفات تجربه زیسته استفاده نمود. در مجموع، 20 سالمند که در سرای سالمندان شهر کرمان زندگی می‌کردند، به روش نمونه‌گیری هدفمند در طول یک دوره 10 ماهه مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از روش Schutz تحلیل و در قالب نمونه عبارات اولیه، مضامین فرعی و مضامین اصلی طبقه‌بندی گردید. یافته‌ها: یافته‌ها مشتمل بر 2 مضمون اصلی «انرژی احساسی» با درون‌مایه‌های «احساس نشاط اجتماعی و احساس مهرورزی» و «رکود احساسی» با درون‌مایه‌های «احساس ناامیدی و زیست غم‌انگیز» و 12 مضمون فرعی بود. نتیجه‎گیری: سالمندان تحقیق حاضر از زندگی در سرای سالمندان، هم انرژی احساسی و هم رکود احساسی را تجربه ‌کردند. به نظر می‌رسد که سه عامل اساسی «نیازهای عاطفی و روحی سالمندان در آسایشگاه، نحوه تعاملات اجتماعی با افراد درون و بیرون از آسایشگاه و وضعیت جسمانی»، در تجربه بهزیستی عاطفی سالمندان نقش مهمی دارد