Van schoolbord via whiteboard naar blackboard

Item does not contain fulltextOnderwijzen is een prachtig vak, maar het heeft zijn schaduwzijden. En die schaduwzijden zitten wat mij betreft vaak in het repetitieve karakter van bepaalde taken: het beantwoorden van vragen die voor de vierde maal worden gesteld, het uitleggen van een stukje theorie aan het zesde gezelschap die dag of het nakijken van 350 tentamens. Ik ben dan ook blij dat het accent van de taak van de onderwijzer verschuift van het overdragen van kennis naar het organiseren van het leerproces van de student. Bij het laatste past dat je de ter beschikking staande middelen efficiënt en effectief gebruikt om studenten aan het werk te houden, meer dan dat je je uitput door alles zelf en herhaaldelijk te doen. Zogenaamde digitale leeromgevingen (dlo's) kunnen hierbij een nuttige functie vervullen. Dlo's zijn - kort gezegd - computerprogramma's (meestal gekoppeld aan het intra- of internet) die het mogelijk maken dat studenten van elkaar of van de docent leren zonder op het zelfde moment fysiek in dezelfde ruimte te zitten. Dlo's worden al een tiental jaren gebruikt in het onderwijs en hun functionaliteit is voortdurend uitgebreid. Waren het aanvankelijk een soort veredelde e-mail- of database-programma's, tegenwoordig is alles mogelijk wat ook elders op het web mogelijk is, inclusief alle interactieve en multimediale elementen. Soms wordt dan wel gesproken over e-learning, al heeft dat verschijnsel een grotere vlucht genomen in landen waar afstanden een grotere hindernis vormen dan in Nederland, zoals Canada