Samenwerking in de zorg in Franstalig België

Net zoals in Vlaanderen stijgt in Franstalig België de behoefte aan chronische zorg, als gevolg van de vergrijzing van de bevolking en de vooruitgang op het vlak van medische kennis en technologieën. In antwoord op de stijgende vraag naar samenwerking in zorg, die vooral nodig is voor patiënten met een chronische zorgbehoefte, werden ook in Franstalig België de laatste jaren verschillende stappen gezet. Maar vooraleer hier verder op in te gaan lijkt het ons nuttig enkele verschillen aan te geven tussen de Nederlandstalige en Franstalige Belgen, die deels de verschillen in aanpak kunnen verklaren. Eerst bespreken wij de verschillen in gezondheidstoestand tussen Franstalige en Nederlandstalige Belgen, aan de hand van een aantal indicatoren (ervaren gezondheid, chronische ziekte(s), afhankelijkheid ten opzichte van de activiteiten van het dagelijkse leven, en mantelzorg). Vervolgens bespreken wij de toegankelijkheid van de zorg voor Franstalige versus Nederlandstalige Belgen, samen met enkele indicatoren rond zorgcontinuïteit, met een focus op zorgcoördinatie. Tot slot bespreken wij enkele indicatoren met betrekking tot patiëntgerichtheid en het gebruik van nieuwe technologieën om patiëntengegevens op een veilige manier te delen. Na dit inleidende deel komen wij tot de kern van het hoofdstuk: wat zijn de sterktes en zwaktes van het zorgsysteem in Franstalig België wat betreft de integratie van zorg en welzijn voor patiënten met een chronische zorgbehoefte, en dit op klinisch, professioneel, organisatorisch en systemisch vlak (Valentijn, Schepman, Opheij, & Bruijnzeels, 2013)? Merk op dat het om methodologische redenen niet mogelijk was om een onderscheid te maken tussen de zorg voor Belgen in de Franstalige en Duitstalige landsgedeelten. De bevindingen die hier worden beschreven omvatten daarom de zorg voor Belgen met chronische zorgbehoeften uit het Brusselse en Waalse Gewest, waartoe ook de Duitstalige Gemeenschap behoort