Eurosieroctwo w Polsce

W artykule zwraca się uwagę na fakt, że rodzina jest pierwszym i naturalnym środowiskiem, do którego przynależność wynika z samego faktu urodzenia. Od chwili pojawienia się na świecie dziecka, poprzez następne okresy rozwojowe, realizuje ona liczne funkcje i ponosi główną odpowiedzialność za zaspokojenie potrzeb, opiekę, wychowanie, a także rozwój dzieci. Autorki podkreślają, że rzeczywistość, w której przyszło żyć bardzo licznym współczesnym polskim (i nie tylko) rodzinom, nie jest jednak łatwa, ze względu na ciągły, nieustający pośpiech, mnożące się różnorodne konflikty. Dodają, że codzienność współczesnej rodziny nasycona jest, a często nawet przesycona niepewnością i brakiem poczucia bezpieczeństwa. Autorki uważają, że główną powinnością rodziny jest zaspokajanie elementarnych potrzeb dzieci, a najistotniejszą właściwość wychowywania w rodzinie stanowi więź emocjonalna między dzieckiem a dorosłym z jego najbliższego otoczenia. Akcentują przy tym, że jednak w sytuacjach, w których od pewnego czasu znajduje się wiele tysięcy polskich rodzin, w wyniku masowej emigracji zarobkowej rodziców, których dzieci pozostały w kraju, owe więzi emocjonalne często zostają mocno nadszarpnięte albo wręcz zerwane. W niniejszej publikacji wskazuje się na przyczyny migracji Polaków. Autorki wymieniają niskie zarobki, rosnącą inflację, rosnące koszty życia, brak stabilizacji na rynku pracy oraz bezrobocie. W artykule zamieszczona jest informacja, że od 2006 roku, w literaturze można spotkać określenie „sieroctwa emigracyjnego”, a częściej „eurosieroctwa”. Autorki akcentują, że zjawisko to stanowi obecnie w Polsce bardzo ważny problem społeczny i pedagogiczny. Autorki wymieniają wszystkie rodzaje sieroctwa. Przypominają, że, obok pojęcia sieroctwo naturalne, które oznacza sytuacje losowe dzieci pozbawionych rodziców lub rodzica wskutek ich śmierci, występuje i przybiera coraz większe i niepokojące rozmiary zjawisko sieroctwa społecznego, a także eurosieroctwa. W opinii autorek jest to zjawisko bardzo złożone, obejmuje rozmaite, często nieporównywalne ze sobą sytuacje losowe dzieci. W artykule uwypukla się, że sieroty społeczne, jak także eurosieroty, to nie tylko dzieci, które wychowują się poza rodziną, ale także wszystkie dzieci mające subiektywne poczucie osamotnienia, a więc także i te, które mieszkają z rodzicami i pozostają pod ich formalną opieką. Artykuł wyjaśnia także podstawowe terminy poruszanej problematyki, tj. pojęcie „eurosieroctwa” i „eurosieroty”. Podkreśla się, że definicja zjawiska „eurosieroctwa” jest wciąż dość szeroka i dotyczy wszystkich osób niepełnoletnich, których rodzice stale lub tymczasowo przebywają za granicą kraju, niezależnie od długości okresu tego pobytu i tego, czy rozłąka jest przerywana wizytami rodzica w kraju, czy też trwała. Informuje się, że określenie dziecka „eurosierotą” nie zależy również od rodzaju i formy opieki, którą rodzice zapewniają potomstwu w postaci osób trzecich podczas swej nieobecności. Oznajmia się przy tym, że bywa też i tak, że tej opieki po prostu brakuje. Autorki podkreślają ponadto, że nie bez znaczenia jest to, kto wyjeżdża i na jak długo. Twierdzą, że w sytuacji, kiedy osobą wyjeżdżającą jest matka lub ojciec, następuje osamotnienie oraz brak poczucia bezpieczeństwa i więzi między małżonkami i dziećmi ulegają rozluźnieniu. W opinii autorek, rodzic, którego na co dzień fizycznie nie ma, nie jest w stanie w pełni uczestniczyć w życiu rodziny, przestaje rozumieć problemy członków rodziny, a dłuższa, trwająca nawet czasem kilka lat, nieobecność, prowadzi w wielu przypadkach do rozpadu małżeństwa. Autorki uważają, że prawidłowemu funkcjonowaniu rodziny nieustannie zatem zagraża jej rozkład, a nawet rozbicie. Publikacja wskazuje na fakt, że w rodzinach zdezorganizowanych pod względem strukturalnym, mogą występować trudności w realizacji funkcji ekonomicznej, kontrolnej, a przede wszystkim socjopedagogicznej, a w jej obszarze funkcji emocjonalnej, towarzysko-rekreacyjnej i wychowawczej. Autorki uważają przy tym, że sytuacja życiowa eurosieroty, zdeterminowana jest głównie kulturą stosunków międzyludzkich w rodzinie, siłą więzi emocjonalnej między matką, ojcem a dzieckiem, a także atmosferą wychowawczą w rodzinie. Publikacja pokazuje, że w rodzinach, w których opiekunowie przebywają poza granicą kraju, dzieci często wzrastają w nieustającym zagrożeniu, czego efektem może być pojawienie się zaburzeń w ich zachowaniu. Artykuł informuje, że w przypadku odrzucenia dziecka przez rodziców, niezaspokajania jego potrzeb, powstają lęki i różnego rodzaju zagrożenia, a u takich dzieci kształtuje się obraz, że świat jest niesprawiedliwy, niebezpieczny i wrogi, ludziom nie można ufać i że pojawia się u nich poczucie krzywdy, bierność i nieśmiałość. Artykuł stara się dowieść tezy, że problem eurosieroctwa cechuje wielowymiarowość. Autorki sądzą, że zjawisko owo niesie dla potomków migrantów zwiększone ryzyko występowania trudności psychicznych, szczególnie zaburzeń lękowych, depresyjnych i psychosomatycznych, ponieważ migracja znacznie osłabia kompetencje wychowawcze rodziców, a ponadto zubaża środowisko społeczne dziecka. W opinii autorek liczba eurosierot w Polsce nie będzie malała. Z tego powodu apelują o wzmożone wieloresortowe i wielopłaszczyznowe działania oraz starania usuwania, zwalczania, czy chociaż minimalizowania, negatywnych konsekwencji migracji. Wskazują różne drogi oraz możliwości obrony i ochrony, przede wszystkim dzieci i młodzieży. Główne tezy artykułu: • Problem eurosieroctwa cechuje wielowymiarowość. • Na skutek masowej emigracji zarobkowej rodziców, których dzieci pozostały w kraju, więzi emocjonalne często zostają mocno nadszarpnięte albo wręcz zerwane. • Przyczyny emigracji zarobkowej w Polsce, to: niskie zarobki, rosnąca inflacja, wzrastające koszty życia, brak stabilizacji na rynku pracy oraz bezrobocie. • Sieroty społeczne, także eurosieroty, to nie tylko dzieci, które wychowują się poza rodziną, ale również wszystkie dzieci mające subiektywne poczucie osamotnienia, a więc także i te, które mieszkają z rodzicami i pozostają pod ich formalną opieką. • W rodzinach eurosierot mogą występować trudności w realizacji funkcji ekonomicznej, kontrolnej, a przede wszystkim socjopedagogicznej, a w jej obszarze funkcji emocjonalnej, towarzysko-rekreacyjnej i wychowawczej. • Eurosieroty wzrastają w rodzinie w nieustającym zagrożeniu, czego efektem może być pojawienie się zaburzeń w ich zachowaniu. • W przypadku odrzucenia dziecka przez rodziców, niezaspokajania jego potrzeb, powstają lęki i różnego rodzaju zagrożenia i wielorakie trudności wychowawcze, od bierności, apatii itp. zaczynając, a na agresji, przemocy itp. kończąc. • Zjawisko eurosieroctwa niesie dla potomków migrantów zwiększone ryzyko występowania trudności psychicznych, szczególnie zaburzeń lękowych, depresyjnych i psychosomatycznych, ponieważ migracja znacznie osłabia kompetencje wychowawcze rodziców, a ponadto zubaża środowisko społeczne dziecka. • Pomoc i wsparcie dla eurosierot powinno być wieloresortowe i wielopłaszczyznowe.Publikacja recenzowanaEuro-orphanhood in Poland As a result of emigration avalanche parents in Poland, whose children remained in the country, often emotional ties are very strained or even broken. Social orphans, as well as euro-orphans, it's not only children who grow up outside the family, but also to all the children who have a subjective feeling of loneliness, and so also those who live with their parents and remain under their formal care. Since the migration considerably weakens the powers of parenting, and further impoverish the social environment of the child, euro-orphanhood phenomenon poses to the descendants of migrants increased risk of mental health problems, especially anxiety, depression and psychosomatic. As a result of the rejection of the child by the parents, created all kinds of threats and the many educational problems, for example passivity, apathy, but also aggression and violence. Without a doubt, help and support for the euro-orphans should be many- departmental and multi-faceted