The storage capacity of groundwater reservoirs in the High Bieszczady Mountains (SE Poland)

W pracy podjęto próbę oceny zasobności zbiorników wód podziemnych strefy aktywnej wymiany w subzlewniach Sanu w Bieszczadach Wysokich. W tym celu dokonano analizy wyznaczonych graficznie recesyjnych odcinków hydrogramów odpływu w trzech profilach wodowskazowych w Zatwarnicy (San), Dwerniku (San) i Stuposianach (Wołosaty) w latach 2005-2015. Dla każdego odcinka obliczono współczynnik recesji (\alpha ) informujący o tempie sczerpywania zasobów oraz maksymalny potencjał zasobności zbiorników (W_{max}), a także wyznaczono wzorcowe krzywe wysychania w badanych subzlewniach. Tempo sczerpywania zbiorników wodonośnych było wyrażone wartościami \alpha rzędu 10^{-2}. We wszystkich zlewniach przeciętne wartości \alpha i W_{max} były wyższe w półroczu zimowym niż w letnim. Kształt krzywych recesji wskazywał, że drenowanie zbiorników odbywało się w dwóch fazach: pierwszej, szybszej, o prawdopodobnie znaczącym udziale odpływu śródpokrywowego, oraz drugiej, wolniejszej, obejmującej tylko zasoby wód podziemnych. Subzlewnie Sanu, których obszar zbudowany jest w przewadze z warstw krośnieńskich jednostki śląskiej (Zatwarnica i Dwernik), wykazują podobne wartości W_{max} (Me: 14-21 mm), natomiast w wyżej położonej zlewni Wołosatego (Stuposiany), na obszarze której nasunięcie jednostki dukielskiej może mieć duży wpływ na miąższość strefy przepuszczalnej, W_{max} miało wyższe wartości (Me: 20-32 mm)