Tilburg. Plangebied Reitse Hoevenstraat 6. Archeologisch bureauonderzoek en Inventariserend veldonderzoek (verkennende fase).: BAAC rapport V-16.0060

In opdracht van Tiwos heeft het onderzoeks- en adviesbureau BAAC bv een archeologisch bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek met behulp van boringen (verkennende fase) uitgevoerd in het plangebied Reitse Hoevenstraat 6 te Tilburg. Uit het bureauonderzoek blijkt dat het plangebied vermoedelijk ligt in een relatief nat dekzandgebied ten zuid(oost)en van de waterloop de Sloprijt, dat pas in de loop van de veertiende eeuw is ontgonnen. In de omgeving van het plangebied zijn (vermoedelijk van de hogere delen van het landschap) archeologische waarnemingen bekend die dateren uit de ijzertijd en nieuwe tijd. In het midden van de achttiende eeuw lag het plangebied in een akkergebied op de overgang van de nederzettingen De Hoeven en Hasselt. Langs de Reitse Hoevenstraat, die de westgrens vormt van het plangebied, bevond zich in ieder geval in het midden van de achttiende eeuw een boerderij. Het overige deel van het plangebied was in gebruik als bouwland of weiland. Als gevolg van de bemesting van de akkers is in het plangebied een dik humeus cultuurdek ontstaan, dat de oorspronkelijke bodem en derhalve het archeologisch sporeniveau tegen diepe bodemverstoringen zal hebben beschermd. Aan het einde van de jaren zeventig zijn in het plangebied vier paviljoens gebouwd. In de jaren negentig is tussen de paviljoens een nieuw activiteitencentrum gerealiseerd. De verwachting is dat de bodem ter plaatse van deze bebouwing grotendeels is verstoord tot in het archeologisch sporenniveau. Op basis van het bureauonderzoek geldt voor het plangebied een middelhoge verwachting voor archeologische waarden uit de steentijd tot en met de late middeleeuwen. Voor het westelijke deel waarvan bekend is dat in ieder geval vanaf het midden van de achttiende eeuw een erf aanwezig was, geldt een hoge verwachting voor de Nieuwe tijd. Voor de omringende percelen langs de Reitse Hoevenstraat geldt een middelhoge verwachting voor de nieuwe tijd. Voor de verstoorde bebouwde delen van het plangebied geldt vanwege de verwachte verstoring een lage verwachting. Uit het veldonderzoek blijkt dat het plangebied zich in een relatief laaggelegen fluvioperiglaciaal dal bevindt, dat in het uiterste zuidelijke deel van het plangebied overgaat in een dekzandrug. In dit gebied heeft zich van nature een veldpodzol ontwikkeld, die echter door verploeging in vrijwel het gehele plangebied is afgetopt en is afgedekt met een circa 100 cm dik plaggendek. Door de bebouwing en inrichting van het terrein is de bodem plaatselijk verstoord en opgehoogd met geel stabilisatie-/ophoogzand. In het westelijke deel van het plangebied zijn baksteenfragmenten aangetroffen, die te relateren zijn aan de oude bebouwing en wegen. Er zijn geen dateerbare archeologische resten aangetroffen. Op basis van het veldonderzoek wordt de archeologische verwachting voor onverstoorde archeologische waarden uit de steentijd tot en met de late middeleeuwen A bijgesteld naar laag. De zone langs de Reitse Hoevenstraat behoudt een (middel)hoge verwachting voor de late middeleeuwen B tot en met de nieuwe tijd. De exacte bodemverstoring was ten tijde van dit onderzoek nog niet bekend. Het archeologisch sporenniveau bevindt zich over het algemeen op een diepte vanaf 90 cm –mv. Derhalve wordt geadviseerd om bij bodemverstoringen dieper dan 65 cm –mv (d.w.z. een bufferzone van minstens 25 cm) in het gebied met een (middel)hoge verwachting een vervolgonderzoek in de vorm van proefsleuven uit te voeren