Archeologisch onderzoek in het riooltraject op de Frederik Hendriklaan Gemeente Den Haag: Definitief onderzoek

Het archeologisch onderzoek in de rioolsleuf aan de Frederik Hendriklaan heeft nog eens bevestigd dat het Statenkwartier in Den Haag bewoningssporen van hoge archeologische waarden herbergt. De vindplaats op en rondom de Frederik Hendriklaan betreft een vroegmiddeleeuwse nederzetting uit de Merovingische periode met daarnaast ook sporen van landbewerking uit de latere Karolingische periode. Aardewerkfragmenten uit de romeinse tijd wijzen er op dat ook toen mensen op de onderzoekslocatie actief zijn geweest. Nederzettingsterreinen uit die periode vormden vanwege hun vruchtbare karakter voor de vroegmiddeleeuwse boeren aantrekkelijke plekken op de schrale zandgronden om er te wonen en landbouw te bedrijven. Sporen van paalgaten en een verbrande laag (mogelijk een leemvloer) lijken te wijzen op een structuur ter plekke, mogelijk een hutkom. Het lijkt er op dat bij het onderzoek de zuidwestelijke begrenzing van de reeds door eerder onderzoek gelocaliseerde vroegmiddeleeuwse nederzetting is aangesneden. In dit kader is het opvallend dat de nederzettingssporen in hoofdzaak beperkt blijven tot het noordelijke deel van de onderzochte rioolsleuf, terwijl in zuidelijke richting de cultuurlaag meer het karakter heeft van een gehomogeniseerd akkerpakket. De vindplaats op de Frederik Hendriklaan is vanaf de late middeleeuwen met een dik zandpakket van de Laag van Den Haag bedekt geraakt, wat er aan bijgedragen heeft dat de bewoningssporen relatief goed geconserveerd zijn. Vrijwel al het vondstmateriaal is uit de humeuze cultuurlaag/akker afkomstig. Als gevolg van (intensieve) agrarische activiteiten heeft zowel het aardewerk als het bot een zeer gefragmenteerd karakter. Op basis van de bakselkenmerken kan het merendeel van het aardewerk in de Merovingische periode gedateerd worden, terwijl enkele fragmenten kogelpot-achtig aardewerk Karolingisch zijn. Het botmateriaal vormt de grootste vondstcategorie. Dit materiaal betreft in hoofdzaak consumptieafval van de ter plekke aanwezige vroegmiddeleeuwse nederzetting. Twee bewerkte fragmenten wijzen in de richting van - niet noodzakelijk ter plekke - ambachtelijke activiteiten. De aangetroffen visresten en het feit dat de onderzoekslocatie dicht bij zee ligt, duiden er op dat naast landbouw de visserij een (belangrijke) rol gespeeld heeft in de bestaanseconomie van de nederzetting