Een verkennend archeologisch inventariserend veldonderzoek door middel van boringen aan de Heidedijk te Sinderen, gemeente Oude IJsselstreek (Gld): ARC-Rapporten 2010-25

Volgens het bureau-onderzoek door Econsultancy ligt het plangebied binnen een topografisch lager gelegen vlakte van verspoelde dekzanden, waarin gooreerdgronden en veldpodzolen worden verwacht. Het gebied heeft een lage archeologische trefkans. Er zijn erg weinig archeologische waarnemingen bekend in de omgeving, maar een monumetterrein ten noordwesten van de locatie, waar resten van celtic fields zijn waargenomen en een al in de 13e eeuw genoemde boerderij ten noordoosten van de locatie, wijzen er op dat het gebied in ieder geval in de IJzertijd en de Late Middeleeuwen werd bewoond. De onderzoekslocatie is ten minste sinds de vroege 19e eeuw in agrarisch gebruik en voor het eerst beboud in de 1e helft van de 20e eeuw. De huidige bebouwing dateert uit de jaren 1960 en 1970. Het inventariserend veldonderzoek heeft aangetoond dat de onderzoekslocatie inderdaad op een vlakte van verspoelde dekzanden ligt. In de ondergrond komen pleistocene Rijn-afzettingen van de Formatie van Kreftenheye voor. In het verspoelde dekzand heeft zich een beekeerdgrond gevormd en niet, zoals verwacht, een gooreerdgrond of veldpodzol. Dit betekend dat de onderzoekslocatie oorspronkelijk nog natter is geweest dan op basis van het bureau-onderzoek kon worden aangenomen, hetgeen zich ook uit in de aanwezigheid van ijzerconcreties, die ontstaan als gevolg van kwel. Afgezien van enkele verbrandingsresten, die gerelateerd kunnen worden aan de schuur uit de jaren 1930, zijn er geen archeologische indicatoren aangetroffen. Geconcludeerd kan worden dat de lage archeologische trefkans voor de onderzoekslocatie door hoge grondwaterstanden in het verleden grotendeels wordt bevestigd door het uitgevoerde veldonderzoek. Toch kan niet worden uitgesloten dat het gebied in het verleden niet is gebruikt door de mens, gezien de aanwezigheid van celtic fields ten noordwesten van de locatie. Mogelijk was het gebied in de ijzertijd wel geschikt voor landbouw/bewoning