Een karterend archeologisch inventariserend veldonderzoek door middel van boringen aan de Molenweg te Kilder, gemeente Montferland (Gld): ARC-Rapporten 2009-179

Volgens het bureau-onderzoek van Econsultancy ligt het plangebied op een hoog gelegen dekzandrug waarop een eerddek is ontwikkeld. Enkeerdgronden hebben, doordat ze de oorspronkelijke (podzol)bodems veelal beschermen tegen (recente) bodemverstorende ingrepen, een hoge archeologische trefkans. Gezien de landschappelijke context kunnen in het onderste deel van de eerdlaag (Aa-horizont) tot in de top van de dekzandrug (oorspronkelijke C-horizont) archeologische resten vanaf het Laat-Paleolithicum worden verwacht. Pal ten noordwesten van de onderzoekslocatie zijn bij eerder archeologisch onderzoek nederzettingsresten, een grafresten uit de Bronstijd, IJzertijd en Vroege Middeleeuwen aangetroffen. Deze vindplaatsen open waarschijnlijk door binnen de onderzoekslocatie. Het plangebied is tot in de 19e eeuw in gebruik geweest als akkerland. Vanaf de tweede helft van de 19e eeuw hebben er op het oostelijke deel van de locatie verschillende boerderijen gestaan, terwijl het westelijk deel in agrarisch gebruik bleef. Momenteel is geen bebouwing meer aanwezig. Het karterend inventariserend booronderzoek heeft aangetoond dat binnen het westelijk/noordelijk deel van het plangebied onder de bouwvoor sprake is van een intact eerddek. Onder het eerddek bevindt zich een gevlekte overgangslaag, welke ook wel wordt aangeduid als een mollenlaag (A/C-horizont) en vervolgens het oorspronkelijke moedermateriaal in de vorm van eolisch dekzand (C-horizont). De laag eolisch dekzand is vrij dun. Op een diepte vanaf ongeveer 120 cm -mv vindt namelijk de overgang plaats naar colluviale afzettingen. Vanwege de dikte van het eerddek is de bodem te classificeren als een hoge enkeerdgrond. Het oorspronkelijke bodemprofiel binnen het plangebied zal een podzolgrond zijn geweest (vermoedelijk een haarpodzolgrond), die vanaf de (Vroege-)Middeleeuwen is geevolueerd in een hoge bruine enkeerdgrond. Binnen het centraal/zuidelijk deel van het plangebied is alleen nog maar een restant van het eerddek (onderste deel) aanwezig of is geheel afgegraven. Dit deel van het plangebied is dan ook bebouwd geweest, recentelijk gesloopt en vervolgens aangevuld met zand en puin. Daar waar sprake is van een intact (onderste deel van het) eerddek zijn in de zeefresiduen fragmenten houtskool aangetroffen. Binnen het eerddek zijn plaatselijk ook enkele spikkels baksteen zijn waargenomen tijdens de veldwerkzaamheden. Geconcludeerd kan worden dat het zeer waarschijnlijk is dat de ten westen en noordwesten gelegen vindplaatsen uit de periode Bronstijd - Vroege Middeleeuwen doorlopen binnen de locatie en dat eventuele resten onder het eerdek bewaard zijn gebleven