Breda Burgstsedreef 2. Inventariserend Veldonderzoek door middel van proefsleuven.: A-07.0418

Op maandag 21 januari 2008 is een inventariserend veldonderzoek door middel van proefsleuven (IVO-P) uitgevoerd op de locatie Burgstsedreef 2 te Breda, gemeente Breda. Het huidige plangebied is gelegen op de overgang van een hoge dekzandrug naar een lager gelegen dekzandrug en lage zandgronden. Op de dekzandrug heeft zich een akkercomplex bevonden, dat toebehoorde aan het landgoed danwel de middeleeuwse heerlijkheid van Burgst. In de directe nabijheid van de onderzoekslocatie bevond zich een oude hoeve die toebehoorde aan het 18e eeuwse landgoed Burgst. Binnen het plangebied kunnen in theorie bewoningssporen verwacht worden die dateren vanaf uit de late Prehistorie tot en met de Nieuwe tijd. De bodemopbouw ter plaatse bestaat over het algemeen uit een sterk siltig dekzandpakket op een diepte van 80 cm -mv, afgedekt door een 40 tot 50 cm dik esdek. De bovenste 10 tot 20 cm van het esdek is verploegd en wordt gerekend tot de bouwvoor. Onder het vanaf de Late Middeleeuwen geleidelijk opgebrachte esdek bevindt zich nog een deels intacte podzolbodem met bijbehorende bodemhorizonten (donkerbruine B(h)s en/of (licht)bruingrijze BC-horizont). De gebleekte E-horizont (uitspoelingshorizont) is tijdens het ploegen van de laatmiddeleeuwse akker vermengd met het onderste deel van het esdek. In tegenstelling tot de gegevens op de bodemkaart, kan de ter plaatse aanwezige bodem gerekend worden tot de Lage zwarte enkeerdgronden (grondwatertrap IV) en niet tot de Hoge zwarte enkeerdgronden. Het blijkt dat het onderzoeksgebied gelegen is op de fl ank van een dekzandrug / lage verspoelde dekzandvlakte, gelegen ten westen van het onderzoeksgebied. Dit dek zand is gedurende het Laat Glaciaal of tijdens het Atlanticum verspoeld geraakt. Het onderzoeksgebied bevindt zich vermoedelijk op de overgang van weidegrond (hooiland) naar de akker. Op basis van de ouderdom van het aanwezige dekzand kunnen er in theorie vondsten en sporen worden aangetroffen die dateren vanaf het Laat-Paleolithicum tot en met de Volle Middeleeuwen. De verploeging van het vroegere leefniveau is over het algemeen niet al te diep, waardoor de onderliggende podzolbodem nog deels intact aanwezig is. Op basis van de ligging op de flank van een dekzandrug op de overgang van een hoge en droge dekzandrug naar een laag gelegen beekdal resulteert dit in een (middel)hoge trefkans op het aantreffen van archeologische resten voor alle perioden vanaf het Laat-Paleolithicum. De meeste in de proefsleuf aangetroffen contexten (te weten kuilen en greppels/sloten) dateren uit de periode Nieuwe Tijd. Drie greppels/sloten, namelijk context 3, 8 en 10, stammen mogelijk uit de Late Middeleeuwen. Deze greppels/sloten zullen de overblijfselen zijn van ontginningactiviteiten ter plaatse in de Late Middeleeuwen. Er zijn geen archeologische resten ouder dan de Late Middeleeuwen aangetroffen. Mogelijk is dit te wijten aan de natte omstandigheden voor bewoning in de periode Laat-Paleolithicum tot en met de Vroege Middeleeuwen. De aangetroffen kuilen en mogelijk een deel van de greppels/sloten zouden samen kunnen hangen met de aanwezigheid van de Kleine Hoeve in de directe nabijheid van de onderzoekslocatie. Deze hoeve werd gebouwd in 1790, maar de stal ervan was waarschijnlijk al ouder. De Kleine Hoeve is thans nog in dezelfde vorm als in 1824 aanwezig. De overige erfbebouwing zoals aangegeven op de kadastrale kaart uit 1824 is gesloopt en vervangen door nieuwe bebouwing. Na vergelijking met de kadastrale kaart uit 1824 kan gesteld worden dat geen van de aangetroffen greppels/sloten kan toegewezen worden aan de kadastrale grenzen uit die tijd